Het raadsel Spinoza – Irvin D. Yalom

spinoza_07e

Volgens Lily

Enige tijd geleden las ik Nietzsches tranen van Irvin D. Yalom, een roman gebaseerd op het leven van Friedrich Nietzsche. Een mooie historische, filosofische roman (zie recensie elders). Via Lily’s Literaire Leeslounge 2 las ik onlangs Het raadsel Spinoza van Yalom (of in het Engels The Spinoza Problem). En wederom werd ik gegrepen door een prachtig historisch verhaal waar de schrijver de levens van Baruch Spinoza, jood en filosoof en Alfred Rosenberg, de belangrijkste ideoloog op het gebied van het antisemitisme van de nazi’s, met elkaar verweeft tot een mooi verhaal.

Baruch Spinoza werd op z’n drieëntwintigste door de joodse gemeenschap in Amsterdam verstoten en hij bracht de rest van zijn leven in eenzaamheid zonder familie door.  Hij verhuisde naar Rijnsburg. Daar voorzag hij in zijn onderhoud door het slijpen van glazen. Verder schreef hij veel. Alfred Rosenberg nam tijdens de Tweede Wereldoorlog de bibliotheek van Spinoza in beslag. Rosenberg was gebiologeerd door Spinoza, hoe kon het dat deze jood zo invloedrijk was? De boeken werden na de oorlog teruggevonden in een Duitse zoutmijn.

Fragment

Een paar weken eerder was Alfred een citaat van Albert Einstein tegengekomen: ‘Het geheim achter creativiteit is weten hoe je je bronnen moet verhullen.’ Aanvankelijk had hij verontwaardigd gesnoven: ‘Dat is nou weer typisch die oneerlijkheid, die hypocrisie van joden’, en had hij het hele idee van de hand gewezen. Maar dagenlang bleef de uitspraak van Einstein hem om onnavolgbare redenen te binnen schieten. Was dat misschien de sleutel tot het raadsel Spinoza? Misschien waren die ‘oorspronkelijke’ ideeën van Spinoza helemaal niet zo oorspronkelijk. Misschien zat de oorsprong van zijn gedachten wel verborgen in de honderdnegenenvijftig boeken van zijn bibliotheek.

img_6165 Het Spinozahuis in Rijnsburg.

img_6152 De bibliotheek van Spinoza.

De originele bibliotheek van Spinoza werd samen met zijn bed, kleding, schoenen en pennen na zijn dood geveild om de begrafeniskosten mee te kunnen dekken. De boeken werden verkocht en raakten verspreid. Gelukkig had de notaris voorafgaand aan de veiling een complete lijst opgesteld van de boeken, en ruim twee eeuwen later heeft een joodse filantroop een groot deel van deze titels, dezelfde edities uit dezelfde jaren en dezelfde plaatsen van publicatie opnieuw verzameld. Op slechts enkele titels na is dit gelukt. Deze boeken staan nu in Rijnsburg.

Vanaf dag één is een gastenboek bijgehouden in het huis van Spinoza in Rijnsburg, dat al vele jaren een museum is. En in dat gastenboek tref ik de naam van Einstein aan, een grote bewonderaar van Spinoza.

img_6161 Gastenboek met o.a. Einsteins handtekening.

De laatste jaren van zijn leven woonde Spinoza in Den Haag aan de Paviljoensgracht. Hij stierf daar in 1677, waarschijnlijk aan de gevolgen van het inademen van fijne deeltjes tijdens het lenzen slijpen. Hij werd slecht vierenveertig jaar.

img_6172 Laatste woonplaats van Spinoza in Den Haag.

Het portret van Spinoza stond vanaf 1973 op ons briefje van duizend gulden, tot in 2002 de euro werd ingevoerd.

Nog steeds is het werk van Spinoza niet makkelijk te begrijpen. Vooral een van zijn belangrijkste werken Ethica staat vol met moeilijke stellingen:

  • Al wat is, is in zichzelf of in iets anders.
  • Datgene wat niet door bemiddeling van iets anders kan worden begrepen, moet uit zichzelf begrijpbaar zijn.

Verder was Spinoza’s idee dat God in alle dingen om ons heen zit, revolutionair voor de tijd waarin hij leefde.

Dit boek is voor wie geïnteresseerd is historie en filosofie een absolute aanrader.

Titel: Het raadsel Spinoza
Schrijver: Irvin D. Yalom
Uitgever: Balans
isbn: 9789460038945

De vlamberken – Lars Mytting

img_6059_2f4

Volgens Lily

Aangekondigd als ‘de meeslependste roman’ van het jaar. Een boek dat ik zelf nooit uitgekozen zou hebben (wat een vreselijke voorkant), maar het ‘moest’ voor de leesclub Utrecht. Hoewel er in het begin met veel namen wordt gestrooid, grijpt het verhaal me toch aan. De zoektocht van Edouard Daireaux Hirifjell naar het hoe en waarom van de dood van zijn ouders, naar zijn oom Einar en naar de familie Winterfinch. Het verhaal speelt in Noorwegen (waar de vlamberken staan), Frankrijk en de Shetlands. Met daar tussendoor diverse liefdesverhalen.

Het is snel geschreven zo spannend dat het een echte page turner is, maar ik vind het toch wat tegenvallen in het plot. De ‘ontdekkingen’ die Edouard doet tijdens zijn speurtocht zijn geen echte ontdekkingen in de zin van dat iemand hem iets verteld of dat er bewijsmateriaal is, maar het zijn eigen invullingen en zgn. flashbacks. Hoe vaak hij wel niet ergens aan wordt herinnerd door een geur of iets dergelijks. Volgens mij kun je dat na 20 jaar echt niet meer allemaal oproepen.

Maar dat buiten beschouwing gelaten, is De vlamberken van Lars Mytting toch een heerlijk boek om te lezen. Zeker een aanrader!

Winnaar van de Noorse boekhandelsprijs 2014. Het stukje tekst voorin het boek komt uit het nummer Mr. Tambourine Man van Bob Dylan.

Fragment

‘Hier, op deze plek, zat Einar, ‘ zei ze, ‘toen ik hem voor het eerst knipte, in 1943.’

Agnes Brown rommelde in een ladekast. Draaide een groen uitgeslagen kraan open, de waterleiding knalde, spuugde roest uit. Ze spelde een schaar af. Ik keek haar vragend aan en als antwoord pakte ze een verschoten nylon cape en knoopte die om mijn nek. Zelf deed ze een bloedrood schort voor, legde haar handen op mijn schouders, en onze ogen ontmoetten elkaar in de craquelé spiegel.

‘Je lijkt op hem, ‘ zei ze. ‘Maar dat is ook niet zo vreemd.’

Ze begon me zonder waarschuwing te knippen. Snelle, secure bewegingen. Daarna legde ze de schaar weg, pakte een scheermes en begon mijn haar te snijden. Het mes maakte lange halen, elke snee liet een korte siddering in mijn haarwortels achter. Ze ving het haar op in haar hand, wreef het snel tussen haar vingers heen en weer voordat ze het op de vloer liet vallen, alsof ze het op echtheid testte. Toen begon ze te vertellen.

Titel: De vlamberken
Schrijver: Lars Mytting
Uitgever: Atlas Contact
isbn: 9789025449391

IJsberen in de woestijn – Jan Willem Smeets

thktyjl7b6_868

Volgens Lily

Het is alweer enige tijd geleden dat ik dit boek gelezen heb. Als ik zonder weer in het boek te bladeren zou moeten vertellen waar het over gaat, had ik het echt niet geweten. Zegt denk ik genoeg…  Heb wel ongelooflijke zin gekregen om een keer een maand naar Zuid-Spanje op vakantie te gaan 🙂

Fragment

Ze had geen wekker nodig. Om klokslag acht uur werd ze wakker en stond op, een kwartier later zat ze te ontbijten in Casa Blanca, weer een kwartier later was ze terug, zette de laptop aan en ging aan het werk. De eerste dagen was er heel veel overredingskracht voor nodig geweest om haar ervan te overtuigen dat ze zich niets van mij moest aantrekken als ik nog in bed lag. Zich er helemáál niets van aantrekken lukte haar niet; na een dag wist ze precies over welke traptrede ze heen moest stappen omdat die kraakte, hoe ze geluidloos de deur open en dicht kon doen, hoe ze kon voorkomen dat de luiken piepten als ze die openzette.

Titel: IJsberen in de woestijn
Schrijver: Jan Willem Smeets
Uitgever: Nieuw Amsterdam
isbn: 9789046818688

De vier maaltijden – Meir Shalev

th0olwbyg5_371

Volgens Lily

Het leuke van een leesclub is dat je boeken leest die je nooit zelf uitgekozen zou hebben. Zo kende ik de schrijver Meir Shalev helemaal niet, terwijl hij wordt gerekend tot de grootste schrijvers uit de moderne Israëlische literatuur. Maar wat een verrassend mooi boek is dit! Stop op pagina 1 al met te bedenken of alles wat beschreven wordt wel kan, maar laat je meevoeren op de fantasie van Shalev. Zedje groeit op met één moeder en drie vaders. Een boek vol over liefde en met mooie uitspraken:

  • ‘Dat is nou wat ik je zojuist heb gezegd, Zejde. Er zijn geen grote aanleidingen nodig om een vrouw lief te hebben, en de grootte van de liefde hangt nooit af van de grootte van de aanleiding. Soms is één woord dat ze zegt al genoeg. Soms alleen maar de lijn van de heup, als de stengel van een klaproos.’
  • ‘Wat zal ik je zeggen, Zejde, misschien zul je het ooit begrijpen en misschien ook nooit, maar één ding moet je weten over dat heimwee, zelfs als je het nooit zult begrijpen, en dat is dat heimwee geen reden nodig heeft.’
  • Ook leugenaars weten best dat waarheid en verzinsel niet elkaars tegenpolen zijn. Het zijn goede buren, die elkaar vragen hoe het met het leven staat en elkaar dingen lenen als de ander ze nodig heeft.
Fragment

‘Met Poerim, haar eerste Poerim in het dorp, zei ze tegen me: “Kom, Nomile, ik ga een bijzonder pak voor je maken.” Ik dacht al dat ik op zijn minst de koningin van Engeland zou worden, maar uiteindelijk naaide ze een gewoon jurkje voor me, kamde mijn haar zoals ik het nog nooit had gehad en stopte me een lappenpop in de hand. Ik vroeg haar als wat ik nu verkleed was, en zij zei: “Je bent verkleed als een ander meisje”. Dat was ook wat ik in de klas zei. Iedereen was verkleed zoals het hoorde, als koning of beroemdheid, en toen ze mij vroegen wat ik was, zei ik precies wat zij me had gezegd, dat ik verkleed was als een ander meisje. En dat met een zekere trots, zonder schaamte en met alle liefde waarmee ik besloten had van haar te houden. Want dat is de belangrijkste regel in de liefde, dat liefde een kwestie van besluiten is. Dat heb ik je al eens gezegd en ik zeg het je nog een keer. Je moet gewoon beslissen: nu is het liefde . Precies zoals ik het zeg. Nu is het liefde. Alles wat ik hoor en ruik en zie en denk, dat is liefde.’

Titel: De vier maaltijden
Schrijver: Meir Shalev
Uitgever: Anthos
isbn: 9789041414731

De verboden rivier – Chigozie Obioma

thb8lf8fmh_6d5

Volgens Lily

De verboden rivier is het debuut van Obioma die in de VS woont maar in Nigeria is opgegroeid. En dat merk je in dit boek, dat gaat over een hedendaags gezien in Nigeria dat klap na klap krijgt te verwerken. Een tragisch verhaal over vier broers die in hetzelfde gezin opgroeien maar stuk voor stuk te maken krijgen met de harde realiteit. Ik vond het een mooi boek. Soms moet je je even goed kunnen inleven dat het dagelijks leven in Nigeria anders is dan in Nederland, maar het verdriet over het uiteenvallen van het gezin in natuurlijk universeel. Deze Nederlandse uitgave is een speciale publicatie van Oxfam Novib in de serie wereldliteratuur, die hiermee talentvolle schrijvers uit Afrika, Azië het Midden-Oosten en Latijns-Amerika op de kaart wil zetten. Het boek werd genomineerd voor de Man Booker Prize 2015.

Fragment

We werden vissers toen Ikenna de week daarop uit school thuiskwam met een geweldig nieuw idee. Het was eind januari, want ik weet nog dat Boja’s veertiende verjaardag op 18 januari 1996 dat weekend was gevierd met de zelfgemaakte taart en de frisdrank die ons avondeten verving. Zijn verjaardag was altijd het begin van de ‘even-oud-maand’, de korte periode dat hij dezelfde leeftijd had als Ikenna, die op 10 februari een jaar voor hem was geboren. Ikenna’s klasgenoot Solomon had hem verteld over de geneugten van het vissen. Ikenna vertelde dat het volgens Solomon een spannend avontuur was, en ook nog de moeite waard omdat hij sommige vissen kon verkopen en zo wat kon verdienen. Ikenna was er des te nieuwsgieriger naar omdat het de mogelijkheid bood de vis Yoyodon te laten herleven. Het aquarium, dat vroeger naast de televisie stond, had onderdak geboden aan een buitengewoon mooie Symphysodon die in zijn eentje een hele kolonie van kleuren was – bruin, paars, donkerrood en zelfs lichtgroen. Vader noemde de vis Yoyodon nadat Obeme op de proppen kwam met een woord dat zo klonk toen hij de soortnaam ‘Symphysodon’ probeerde uit te spreken. Vader deed het aquarium weg nadat Ikenna en Boja, in een barmhartige poging de vis van zijn ‘vieze water’ te verlossen, die eruit hadden gehaald en hadden vervangen door schoon drinkwater.

Titel: De verboden rivier
Schrijver: Chigozie Obioma
Uitgever: De Geus
isbn: 9789044534771

 

Aznavour – Matthijs van Nieuwkerk

thCJQ9RVDC_eda

Volgens Lily

Aan het begin van een lang weekend alleen in ons familiehuis in Zeeland kwam ik erachter dat ik mijn boek dat uit moest voor de boekenclub vergeten was… En wat doe je dan? Op de fiets het dorp in op zoek naar een boekhandel of in dit geval een winkel dat boeken verkoopt, want groot is het dorp niet. Zo liep ik bij de plaatselijke tabakswinkel annex speelgoedzaak die ook wat boeken verkoopt tegen Aznavour van Matthijs van Nieuwkerk aan. Een verzameling van zijn columns over maar één man: Charles Aznavour. Ik had al eerder van het boek gehoord en vond de adoratie van Van Nieuwkerk voor deze Armeens/Franse zanger ook wel aandoenlijk, dus ik was nieuwsgierig en kocht het. Hoogstaand is het niet, maar wel vermakelijk. En ik heb toch later op YouTube alle nummers die het boek worden beschreven beluisterd en bekeken. En eerlijk is eerlijk, ik had al een groot zwak voor She, één van de mooiste liefdesliedjes die er is, maar vanaf nu staat Emmenez-moi in mijn Top 10!

Fragment 

Het nieuwe jaar betekent ook de nieuwe Azna kiezen. Het leukste, maar moeilijkste klusje van het jaar.

Wat is de Azna? Ik zal dat uitleggen.

Ik leef mijn leven als een strak format en na de Azna begint de dag pas echt.

Elke ochtend word ik om zes uur wakker. De volgorde der handelingen is dan de volgende: ik sluip direct naar beneden om de poes binnen de laten die ’s nachts leeft en overdag slaapt, ik raap nrc.next van de mat, ik zet thee, lees de krant en maak tot slot de puzzels uit de next. Ik heb hierbij een stopwatch op tafel liggen en mijn record is acht minuten en twaalf seconden.

[…]

Als dat gepiept is, is het halfacht. Ik kijk even naar het NOS Journaal op tv. Daarna zet ik de douche aan. En dan komt de Azna.

Gedurende een heel jaar zet ik elke ochtend tijdens het douchen hetzelfde nummer op van Charles Aznavour, de beste zanger die ooit geleefd heeft. De Azna!

matthijs_van_nieuwkerk_9ed

Matthijs van Nieuwkerk

Titel: Aznavour
Schrijver: Matthijs van Nieuwkerk
Uitgever: Carrera
isbn: 9789048829248

Nietzsches tranen – Irvin D. Yalom

IMG_5288_5bc

Volgens Lily

Wat een geweldige roman is dit! Het Wenen aan het eind van de 19e eeuw als decor voor een mengeling van fictie en non-fictie over het leven van Friedrich Nietzsche (de filosoof met de hamer) en Dr. Josef Breuer, een van de grondleggers van de psychoanalyse. Waarschijnlijk hebben zij elkaar in het echt nooit ontmoet, maar Yalom weet een prachtig verhaal te maken van de vriendschap tussen deze twee mannen (ondertitel van het boek is: Roman van een obsessie).

De vrouw van Josef Breuer kookt de meest fantastische dingen. Op pagina 125 wordt gesproken over een hete, krokante kersen-kaneeltaart. Een leuk recept voor de in ontwikkeling zijnde Lily’s Culinaire Leeslounge!

Mooie quotes uit het boek:

  • Word wie je bent.
  • Leef wanneer je leeft! De dood verliest zijn verschrikking als je sterft wanneer je je leven hebt vervolmaakt! Als je niet in het juiste moment leeft, kun je nooit op het juiste moment sterven.
  • Eenzaamheid bestaat alleen in eenzaamheid. Zodra je er iemand over in vertrouwen neemt, is ze weg.

Fragment

‘Ah, maar er is een belangrijk verschil tussen ons. Ik beweer niet dat ik filosofeer voor u, terwijl u, dokter, blijft doen alsof u gemotiveerd wordt door het verlangen mij van dienst te zijn, mijn pijn te verlichten. Dergelijke beweringen hebben niets te maken met menselijke drijfveren. Ze maken deel uit van de slavenmentaliteit die op listige wijze bewerkstelligd wordt door priesterlijk propaganda. Ontleed uw motieven dieper! Dan zult u ontdekken dat er nog nooit iemand iets louter voor anderen heeft gedaan. Alle handelingen zijn egoïstisch, alle dienen is eigenbelang, alle liefde eigenliefde.’

Nietzsche praatte steeds sneller en vervolgde haastig:

‘U doet alsof mijn opmerking u verbaast? Misschien denkt u aan degenen van wie u houdt. Graaf dieper en u zult ontdekken dat u niet van hen houdt: u houdt van de aangename sensatie die die liefde in u teweegbrengt! U houdt van begeerte, niet van de begeerde. Mag ik u dus nogmaals vragen waarom u mij van dienst wilt zijn? Ik vraag u nogmaals, dokter’ – en Nietzsches stem klonk streng – ‘wat zijn uw motieven? ‘

Breuer voelde zich duizelig. Hij slikte zijn eerste impuls in: te zeggen hoe lelijk en cru Nietzsche formuleerde en daarmee onvermijdelijk een eind te maken aan het ergerlijke geval Nietzsche. Hij stelde zich even Nietzsches rug voor terwijl deze boos stampvoetend zijn spreekkamer verliet. God, wat een oplichting! Eindelijk bevrijd van deze hele ellendige, frustrerende geschiedenis. Maar toch werd hij treurig bij de gedachte dat hij Nietzsche nooit meer zou zien. Hij voelde zich tot deze man aangetrokken. Maar waarom? Ja, wat waren zijn motieven eigenlijk?

nietzsche_4da

Friedrich Nietzsche

Titel: Nietzsches tranen
Schrijver: Irvin D. Yalom
Uitgever: Balans
isbn: 9789050186759

De wolkenridder – M.M. Schoenmakers

wolkenrudder__1__921

 Volgens Lily

Soms lees je een boek waarvan je niet weet wat je er mee aan moet. De wolkenridder van M.M. Schoenmakers is zo’n boek. De hoofdpersoon verlaat zijn huis om de wereld in te trekken maar hij strandt bij het eerste het beste transformatorhuisje in zijn eigen stad, en wordt langzaamaan een zwerver. Tijdens het lezen stelde ik me steeds de vraag: Wat bezielt die man? Hij heeft iets vreemds aan z’n darmen, heeft vreemd contact met z’n vrouw en kinderen en glijdt steeds verder af. Het is een hoofdpersoon waar je je moeilijk mee kunt identificeren. Als thema voor dit boek wordt gesproken over ‘loslaten’. Tijdens de boekbespreking die we met Lily’s Literaire Leeslounge hadden over dit boek stelden we onszelf de vraag: Is het mogelijk om volledig los te laten? De meeste dachten van niet…

Er bleken toch ook erg veel losse eindjes aan het verhaal te zitten. Ging Verdegaal nou zelf weg of is hij weggestuurd door zijn vrouw? Leeft hij nog aan het eind van het boek, of is ‘ie dood? Kortom, toch niet een standaard boek, maar een doordenker.

Fragment

Want hoe twijfelziek had hij niet rondgedwaald tussen de kansen van zijn leven, de volgende kans altijd beter dan de voorgaande, op zoek naar argumenten die hout sneden en dus de weg wezen, ook als de keuze al gemaakt was en het alleen nog maar ging om spijt of geen spijt of iets schimmigs daartussenin?

Hij veerde overeind bij het horen van een ingetogen gezongen liedje en draaide zich naar het gat van de deur. Een vrouw in uniform kwam voorbij terwijl ze een karretje met schoonmaakspullen voor zich uit rolde. Verdegaal wilde zich omdraaien, maar zag toen de vrouw met karretje en al terugkeren en voor de deuropening stilhouden.
Ze had de lichtgetinte huid van een Slavische. Ze keek naar binnen, een en al glimlach, en tilde toen haar arm op om een paar tellen lang vorstelijk naar hem te zwaaien.
Hij zwaaide zonder veel animo terug. Hij herinnerde zich de blinde keus voor een huwelijk, de even blinde keus voor eerst twee en later toch drie kinderen – hoe die alle twijfel bij hem wegnamen omdat ze nu eenmaal volgens vaststaande regels gevoed en geknuffeld en gekleed moesten worden.
Maar dat gold de eerste jaren, daarna was toch weer de twijfel gekomen: met het oog op welke toekomst moesten ze worden opgevoed? Hij wist het niet, hij wist het nog steeds niet.

Titel: De wolkenvanger
Schrijver: M.M Schoenmakers
Uitgever: De Bezige Bij
isbn: 9789023492962

De kozakkentuin – Jan Brokken

kozakkentuin_f59.jpg

In januari 2015 schreef ik voor NCRV’s Mieke’s Leesclub de volgende recensie voor dit boek:

In ‘De Kozakkentuin’ wordt de bijzondere vriendschap tussen de jonge officier van justitie Alexander von Wrangel en de naar Siberië verbannen schrijver Fjodor Michajlovitsj Dostojevski beschreven.

Von Wrangel ziet op jonge leeftijd Dostojevski, die dan al een bekend schrijver is, voor het vuurpeloton in Sint-Petersburg staan. Als een wonder wordt echter op het allerlaatste moment van de executie afgezien. Maar in plaats daarvan krijgt de schrijver een jarenlange dwangarbeid in Siberië opgelegd. Von Wrangel komt jaren later voor zijn werk ook in Siberië terecht en zoekt Dostojevski onmiddellijk op. Er ontstaat een mooie vriendschap tussen Alexander en de elf jaar oudere schrijver.

Als Jan Brokken ergens goed in is, dan is het wel historisch materiaal omzetten in een mooi verhaal. Hij deed dit bij ‘De Vergelding’ op sublieme wijze. Hij beschreef hierin de gebeurtenissen in Rhoon in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal van ‘De Kozakkentuin’ speelt zich echter af in een gebied waar wij in Nederland niet heel veel van weten. Ook hier is Dostojevski natuurlijk bekend als belangrijk schrijver van o.a. ‘Misdaad en straf’ en ‘Aantekeningen uit het dodenhuis’. Maar wat zich in de tweede helft van de negentiende eeuw in Sint-Petersburg en Siberië heeft afgespeeld is voor velen niet bekend. Brokken heeft historisch materiaal gebruikt dat de achterachterkleindochter van Alexander hem toevertrouwde zoals brieven en memoires. En dat hij dit materiaal op een hele mooie wijze heeft omgezet in ‘De Kozakkentuin’ is knap. Brokken verdient hiervoor alle eer.

‘De Kozakkentuin’ is een uitgebreid verslag geworden over het leven van deze twee mannen, maar hier een daar had het wel iets sneller gemogen. Vele hoofdstukken uit het boek worden bijvoorbeeld geweid aan de liefde die Alexander heeft voor zijn Katja (een getrouwde vrouw) en Dostojevski voor zijn Maria (eveneens een getrouwde vrouw). Iedere reis om één van de dames te kunnen gaan zien wordt beschreven, dit wordt langdradig. Maar de kennis die je door het lezen van dit boek opdoet over het leven in Siberië in die tijd is weergaloos! Er wordt aandacht besteed aan onderwerpen als misdaad en het rechtssysteem, de invloed van de tsaren in die tijd, familierelaties en de liefde. En dat het moeilijk is om een vriendschap op afstand goed te houden blijkt ook maar weer. In tegenstelling tot andere boeken waar noten vaak tot irritatie leiden, zijn de maar liefst 66 noten achter in het boek een mooi aanvulling en toelichting op het verhaal.

Hoe Dostojevski’s literaire oeuvre tot stand kwam, is in ‘De Kozakkentuin’ goed te volgen. Voordat hij naar Siberië werd gestuurd debuteerde hij in 1845 met zijn boek ‘Arme mensen’ dat direct succes oogstte. Zijn boek ‘Aantekeningen uit het dodenhuis’ gaat over zijn vreselijke tijd als dwangarbeider. Dostojevski leidde aan epilepsie wat een grote invloed had op zijn latere liefdesleven. Hoewel zijn werk niet onder één noemer te vangen is, is in al zijn boeken het thema lijden en worden vernederd vanwege hartstocht wel aanwezig.

Vooral voor mensen die geïnteresseerd zijn in dat deel van de wereld waar het verhaal zich afspeelt (Siberië) is het een zeer interessant boek (tip: lees het met de atlas ernaast!). Een ook voor de lezers die meer willen weten over het leven van de grote schrijver Dostojevski is het absoluut een aanrader. Ik zou zelf dit boek echter niet aanraden aan iemand die mij vraagt of ik nog een leestip heb, dan zou ik eerder vragen of ze ‘De Vergelding’ al hebben gelezen…

Titel: De kozakkentuin
Schrijver: Jan Brokken
Uitgever: Atlas Contact
isbn: 9789045030173

 

Vader – Karl Ove Knausgard

vader__1__a5b

Volgens Lily

Dit boek heb ik inmiddels twee keer gelezen, en ik moet eerlijk zeggen: de tweede keer was ‘ie beter. Het is een zeer mooi geschreven relaas. De schrijfstijl van Knausgård is zeer gedetailleerd, alles wordt beschreven zoals hij het ziet, en dat gaat soms wat traag. Dit boek is er één uit een serie van 6: de andere titels zijn Liefde, Zoon, Nacht, Schrijver en Vrouw. Totaal 3.500 pagina’s die het complete leven van Knausgård beschrijven. Hij noemt dit complete oeuvre Mijn strijd. Een deel van zijn familie wil na de publicatie van deze boeken niets meer met hem te maken hebben, hij is namelijk zeer eerlijk is zijn verhaal, en daar is niet iedereen in zijn familie van gediend. Deel 1 van dit boek Vader beschrijft zijn jeugd, deel 2 speelt 20 jaar later wanneer zijn vader overlijdt. Het tussenliggende stuk wordt niet besproken, daar moet je dan weer een ander deel voor lezen. Dit boek is zeker een aanrader.

Fragment

Ik zette mijn kopje neer en pakte mijn sigaret weer op, draaide me om op mijn stoel en keek naar de gate, waar al een aantal passagiers zat hoewel het nog maar een paar minuten voor vijf was.
Maar nu was het Bergen.
Er blies een ijskoude wind door me heen.
Papa is dood.
Voor het eerst sinds Yngve had gebeld, zag ik hem voor me. Niet de man die hij de laatste jaren was geweest, maar de man die hij was tijdens mijn jeugd toen we ’s winters met hem meegingen naar de buitenkant van Tromøya om te vissen, toen de wind ons om de oren gierde en het schuim van de enorme, grijze golven die tegen de rotsen onder ons kapotsloegen, opspatte in de lucht en toen hij met een lachend gezicht naar ons en zijn hengel in zijn hand de vis binnenhaalde. Dik zwart haar, een zwarte baard, het ietwat asymmetrische gezicht vol kleine druppels. Blauwe regenkleding, groene rubberlaarzen.
Dat was het beeld.
Typisch dat ik hem voor me zag in een van de situaties waarin hij oké was. Dat mijn onderbewustzijn een situatie uitkoos waarin ik genegenheid voor hem koesterde. Het was een poging tot manipulatie, blijkbaar bedoeld om de weg vrij te maken voor de sentimentaliteit van het irrationale, die zodra de poorten geopend waren, volkomen ongehinderd zou opwellen en bezit van me zou nemen. Zo werkte het onderbewustzijn, dat beschouwde zichzelf vast als een soort corrector voor de gedachten en de wil en stookte een vuurtje onder alles wat mogelijk in tegenspraak kon zijn met het heersende verstand. Maar papa had gekregen wat hij verdiende, het was goed dat hij dood was, alles in mij wat iets anders beweerde, loog.

Titel: Vader
Schrijver: Karl Ove Knausgård
Uitgever: De Geus
isbn: 9789044517194