Volgens Lily
Soms lees je een boek waarvan je niet weet wat je er mee aan moet. De wolkenridder van M.M. Schoenmakers is zo’n boek. De hoofdpersoon verlaat zijn huis om de wereld in te trekken maar hij strandt bij het eerste het beste transformatorhuisje in zijn eigen stad, en wordt langzaamaan een zwerver. Tijdens het lezen stelde ik me steeds de vraag: Wat bezielt die man? Hij heeft iets vreemds aan z’n darmen, heeft vreemd contact met z’n vrouw en kinderen en glijdt steeds verder af. Het is een hoofdpersoon waar je je moeilijk mee kunt identificeren. Als thema voor dit boek wordt gesproken over ‘loslaten’. Tijdens de boekbespreking die we met Lily’s Literaire Leeslounge hadden over dit boek stelden we onszelf de vraag: Is het mogelijk om volledig los te laten? De meeste dachten van niet…
Er bleken toch ook erg veel losse eindjes aan het verhaal te zitten. Ging Verdegaal nou zelf weg of is hij weggestuurd door zijn vrouw? Leeft hij nog aan het eind van het boek, of is ‘ie dood? Kortom, toch niet een standaard boek, maar een doordenker.
Fragment
Want hoe twijfelziek had hij niet rondgedwaald tussen de kansen van zijn leven, de volgende kans altijd beter dan de voorgaande, op zoek naar argumenten die hout sneden en dus de weg wezen, ook als de keuze al gemaakt was en het alleen nog maar ging om spijt of geen spijt of iets schimmigs daartussenin?
Hij veerde overeind bij het horen van een ingetogen gezongen liedje en draaide zich naar het gat van de deur. Een vrouw in uniform kwam voorbij terwijl ze een karretje met schoonmaakspullen voor zich uit rolde. Verdegaal wilde zich omdraaien, maar zag toen de vrouw met karretje en al terugkeren en voor de deuropening stilhouden.
Ze had de lichtgetinte huid van een Slavische. Ze keek naar binnen, een en al glimlach, en tilde toen haar arm op om een paar tellen lang vorstelijk naar hem te zwaaien.
Hij zwaaide zonder veel animo terug. Hij herinnerde zich de blinde keus voor een huwelijk, de even blinde keus voor eerst twee en later toch drie kinderen – hoe die alle twijfel bij hem wegnamen omdat ze nu eenmaal volgens vaststaande regels gevoed en geknuffeld en gekleed moesten worden.
Maar dat gold de eerste jaren, daarna was toch weer de twijfel gekomen: met het oog op welke toekomst moesten ze worden opgevoed? Hij wist het niet, hij wist het nog steeds niet.
lilysbooksandcooks 