Volgens Lily
Het eerste boek dat ik las op mijn e-reader was Warme melk van Deborah Levy. Een boek uit 2017 en destijds genomineerd voor de Man Booker Prize. De winnaar werd Lincoln in the Bardo van George Saunders. En ik moet eerlijk zeggen: lezen op een e-reader is best lekker. Vooral in bed: niet zo’n zwaar boek, maar gewoon de e-reader die je met één hand kunt vasthouden en bedienen. Het grootste deel van Warme melk las ik echter in het vliegtuig van Amsterdam naar Madeira (en weer terug). Handig, want de e-reader is verlicht.
Mijn moeder was stil geworden en zat er volkomen roerloos bij. Niet roerloos als een boom of een blaadje of een boomstam. Roerloos als een lijk.
Sofia brengt haar moeder Rose naar een arts in Spanje met de hoop er eindelijk achter te komen wat haar moeder mankeert. Het leven van Rose staat geheel in het teken van het verzorgen van haar deels verlamde moeder. Een moeder die heel veeleisend is. Sofia gaat zelf ook kreupel lopen. Arts Gómez heeft dit door en verbiedt Rose deel te nemen aan de sessies die hij met haar moeder heeft.
Zijn gouden tanden leken net vlammen. ‘U zit in de zon, mevrouw Papastergiadis. Vitamine D is goed voor uw botten. U moet water drinken. Nu heb ik een serieuze vraag. Waarom zeggen jullie Engelsen eigenlijk “wai-fai” terwijl we in Spanje “wie-fie” zeggen?’
Rose is verlaten door haar Griekse man. En daar heeft ze sindsdien last van. Ook Sofia ziet haar vader al jaren niet meer. Vader woont weer in Griekenland en heeft een nieuwe (veel jongere) vrouw en dochter die Rose gaat bezoeken terwijl haar moeder onder behandeling is van Gómez.
Mijn vaders nieuwe bruidskind droeg een beugel en dierenschoenen. Ik liet mijn ogen over haar heen dwalen, gewoon voor het geval ik oorbellen met lieveheersbeestjes of een ring met een smiley zou kunnen ontdekken, maar het enige wat ik zag waren twee moedervlekjes in haar hals en eentje vlak boven haar lip.
In dit boek maakt Sophia ook een persoonlijk reis: die naar de volwassenheid. Ze maakt van alles mee in Spanje waardoor ze een nieuwe kijk krijgt op het leven en de relatie met haar moeder. Een mooi boek!
Fragment
Mijn elleboog schoot tegen het glas jus d’orange aan en stootte het om. Ook ik had de zenuwen gekregen van het naderende bezoek van de farmaceutische topman.
Gómez leek niet door te hebben dat het sap op de vloer druppelde. Hij gebaarde weer naar de onaangeroerde croissants. Hij leek zenuwachtig, maar ik vertrouwde hem. Ik voelde dat hij vaderlijke gevoelens voor me had.
Ik nam een hapje van een van de croissants.
‘Je bezit een zeker je-ne-sais-quoi, Sofia Irina.
‘Echt waar?’
Hij knikte.
Ik schrokte de croissant naar binnen. Ik had een trek die mijn status en omvang ontsteeg. Toen ik hem ophad, vroeg Gómez of ik de andere ook wilde.
Ik schudde mijn krullen naar hem. ‘Nee, dank je. Dat zou ongezond zijn.’
Gómez keek even naar zijn computer en toen weer naar mij. ‘Ik heb geen goed nieuws’, zei hij. ‘Ik kan je moeder niet behandelen. Ik betwijfel of ze ooit weer zal lopen. Haar symptomen zijn grillig als een spook, ze komen en gaan. Ze zijn niet van fysiologische aard. Toen je in Athene zat, heeft ze het over amputatie gehad. Sterker nog, die wens heeft ze uitgesproken. Ze heeft om een operatie gevraagd.’
Ik begon te lachen. ‘Ze maakt een grapje’, zei ik. ‘U begrijpt haar Yorkshire-humor niet.’ Ze zegt om de haverklap “Hak mijn voeten er maar af”. Het is een uitdrukking.’
lilysbooksandcooks 