Volgens Lily
Aangekondigd als ‘de meeslependste roman’ van het jaar. Een boek dat ik zelf nooit uitgekozen zou hebben (wat een vreselijke voorkant), maar het ‘moest’ voor de leesclub Utrecht. Hoewel er in het begin met veel namen wordt gestrooid, grijpt het verhaal me toch aan. De zoektocht van Edouard Daireaux Hirifjell naar het hoe en waarom van de dood van zijn ouders, naar zijn oom Einar en naar de familie Winterfinch. Het verhaal speelt in Noorwegen (waar de vlamberken staan), Frankrijk en de Shetlands. Met daar tussendoor diverse liefdesverhalen.
Het is snel geschreven zo spannend dat het een echte page turner is, maar ik vind het toch wat tegenvallen in het plot. De ‘ontdekkingen’ die Edouard doet tijdens zijn speurtocht zijn geen echte ontdekkingen in de zin van dat iemand hem iets verteld of dat er bewijsmateriaal is, maar het zijn eigen invullingen en zgn. flashbacks. Hoe vaak hij wel niet ergens aan wordt herinnerd door een geur of iets dergelijks. Volgens mij kun je dat na 20 jaar echt niet meer allemaal oproepen.
Maar dat buiten beschouwing gelaten, is De vlamberken van Lars Mytting toch een heerlijk boek om te lezen. Zeker een aanrader!
Winnaar van de Noorse boekhandelsprijs 2014. Het stukje tekst voorin het boek komt uit het nummer Mr. Tambourine Man van Bob Dylan.
Fragment
‘Hier, op deze plek, zat Einar, ‘ zei ze, ‘toen ik hem voor het eerst knipte, in 1943.’
Agnes Brown rommelde in een ladekast. Draaide een groen uitgeslagen kraan open, de waterleiding knalde, spuugde roest uit. Ze spelde een schaar af. Ik keek haar vragend aan en als antwoord pakte ze een verschoten nylon cape en knoopte die om mijn nek. Zelf deed ze een bloedrood schort voor, legde haar handen op mijn schouders, en onze ogen ontmoetten elkaar in de craquelé spiegel.
‘Je lijkt op hem, ‘ zei ze. ‘Maar dat is ook niet zo vreemd.’
Ze begon me zonder waarschuwing te knippen. Snelle, secure bewegingen. Daarna legde ze de schaar weg, pakte een scheermes en begon mijn haar te snijden. Het mes maakte lange halen, elke snee liet een korte siddering in mijn haarwortels achter. Ze ving het haar op in haar hand, wreef het snel tussen haar vingers heen en weer voordat ze het op de vloer liet vallen, alsof ze het op echtheid testte. Toen begon ze te vertellen.
lilysbooksandcooks 