Volgens Lily

Soms is een boek zo recent dat je schrikt van de beschreven actualiteit. In Het enige verhaal kijkt de hoofdpersoon naar de Formule 1 in Brazilië en beschrijft: “Iedereen reed uiterst voorzichtig, behalve de negentienjarige Max Verstappen van het Red Bull-team. Hij rukte vanaf bijna de laatste plaats op naar de derde, met inhaalmanoeuvres die zijn oudere, naar je mocht verwachten betere collega’s niet aandurfden.” Gevolgd door een uitleg waarom Verstappen tot zijn 25-ste zo onverschrokken zal blijven rijden. Grappig toch?!

Julian Barnes wordt gezien als een van de meest inspirerende schrijvers van dit moment. Afgelopen september was hij als bijzondere gast nog aanwezig bij het Internationale Literatuur Festival in Utrecht (ILFU). Barnes is een aardige man. De Brit heeft inmiddels diverse prestigeuze prijzen binnengeharkt. Ik las al eerder Alsof het voorbij is, waarin maar weer duidelijk wordt dat dé waarheid niet bestaat. Ook begon ik ooit in Flaubert’s papegaai, dat wordt gezien als een van Barnes’ meesterwerken, maar waar ik niet doorheen kwam; nog maar eens opnieuw proberen, soms ben je ineens wel ‘klaar’ voor een boek.
Zijn nieuwste boek: Het enige verhaal is weer een mooie toevoeging aan zijn oeuvre. Mooi geschreven op de voor Barnes’ kenmerkende, zoekende, met de lezer overleggende manier. De openingszin is al uitdagend:

Zou u liever meer liefhebben en meer lijden, of minder liefhebben en minder lijden? Dat is, denk ik, uiteindelijk de enige echte vraag.

Dit boek beschrijft een liefdesverhaal tussen de achtenveertigjarige Susan en de negentienjarige Paul die elkaar tegenkomen op de tennisclub van een nogal saai dorp ergens in de jaren zestig. Dat dit verhaal niet goed af kan lopen voel je al snel aankomen. Je volgt Paul vanaf het moment dat hij kennismaakt met Susan tot enkele decennia later. Je leest hoe Paul zijn leven in retropectief vertelt. Hoe beïnvloedt je eerste liefde de rest van je leven?
Ik heb me lang afgevraagd waarom op de cover van dit boek de titel is doorgestreept en weer opgeschreven. Daar kom je achter als je dit verhaal leest ;). Fantastisch mooi boek!

De treurigheid van het leven. Dat was ook zo’n vraagstuk waar hij af en toe over nadacht. Wat was de juist – of juistere – formulering: ‘Het leven is mooi, maar treurig’ of ‘Het leven is treurig, maar mooi’?

Fragment

Maar zij had op zoveel manieren zijn leven bepaald, soms ten goede, soms ten kwade. Ze had hem ruimhartiger gemaakt en opener tegenover anderen, maar ook wantrouwender en geslotener. Ze had hem de deugd van de impulsiviteit bijgebracht, maar ook de gevaren ervan. Zo was hij ten slotte voorzichtig ruimhartig, en behoedzaam impulsief geworden. Het patroon van zijn leven was ruim twintig jaar een demonstratie geweest van hoe je tegelijk impulsief en voorzichtig kon zijn. En zijn ruimhartigheid tegenover anderen was, net als een pakje ontbijtspek, ook van een ‘te-gebruiken-tot’-datum voorzien.
Hij had altijd onthouden wat ze tegen hem had gezegd toen ze die dag bij Joan waren weggegaan. Zoals de meeste jonge mannen, vooral degenen die voor het eerst verliefd waren, had hij het leven – en de liefde – bezien in termen van winnaars en verliezers. Hij was uiteraard een winnaar, en Joan, nam hij aan, was een verliezer. Of ze had, nog waarschijnlijker, niet eens meegedaan. Susan had hem uit de droom geholpen. Susan had gesteld dat iedereen zijn liefdesverhaal had. En al was het een fiasco geworden, was het als een nachtkaars uit gegaan, was het nooit echt van de grond gekomen, had het om te beginnen alleen maar in het hoofd gezeten, het maakt het niet minder echt. En het was het enige verhaal.

Titel: Het enige verhaal

Schrijver: Julian Barnes

Uitgever: Atlas Contact

isbn: 9789025452087