Tagarchief: dood

Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder – Stefaan Degand

Geplaatst in Romans door
Volgens Lily

Soms trekt een boek je om de titel. Zo was dit het geval bij het boek van de Belgische acteur Stefaan Degand. Hij schreef Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder. Ik kende Stefaan Degand van gezicht wel, maar wist niets over de reden dat hij dit boek schreef: zijn vrouw overleed plotseling aan hersenvliesontsteking terwijl ze zwanger was van hun tweede kind. Mila (hun eerste kind) en Stefaan bleven achter. Hij schreef over zijn leven dit prachtige, aangrijpende boek.

Het bloed van Jezus was een beker zure witte wijn
Waarom geen rode wijn?
Ik begreep het niet zo goed
Ooit het verhaal gehoord van een misdienaar die eens enkele heilige hosties verving door flippo’s

Het mooie van dit boek is dat het achterelkaar doorgeschreven is. Alleen vraagtekens en uitroeptekens worden gebruikt maar geen punten en iedere zin begint op een nieuwe regel. Met hier en daar een zin in een groter lettertype. Dat achterelkaar doorlezen zorgt voor een soort trance. Alsof je op een doordenderende trein belandt.

Mijn smaakpapillen waren kapotgeschoten
Alle kleuren waren grijs
FUCK DE DOOD
Het is de slechtste uitvinding

Het is tegelijkertijd een rauw maar ook ontroerend boek. Degand weet zo goed zijn onvermogen op te schrijven over wat hem is overkomen. Maar ook de liefde voor eten, het theater en zijn familie komen aan bod.

Ik begreep waarom sommige moeders en vaders hun baby uit het raam naar beneden willen gooien
HET WAREN HELSE MARTELNACHTEN
Een ongekende foltering van de slaap
Ineens kon ik overal slapen
In de coulissen van een theater
Op de trein, waardoor ik soms drie haltes miste
In een bord lauwe soep

Ik weet niet of Degand een schrijver is, of dat het gewoon zijn persoonlijk verhaal is dat hij zo prachtig heeft opgeschreven. Maar ik ben fan van dit boek! Inmiddels is hij gelukkig met een nieuwe liefde en zit hij als side-kick bij de Belgische De slimste mens.

Fragment

Het avondfeest
Een lange tafel vol verse lekkernijen
Er was zelfs vers fruitsap voor mensen die niet dronken wilde worden
We serveerden geen sterke dranken
We hadden geen zin in lallende nonkels na twee uur feest
Mijn vrouw wou een taart gevuld met chocolademousse
Een feestelijke taart van vijf verdiepingen
Ik vergat mijn slechte rug, ik tilde haar op zodat ze een stukje kon afsnijden
Ik had een speech voorbereid
Twee weken was ik er intens mee bezig geweest
Geschreven
Geschrapt
Herdacht
Toegevoegd
Weer geschrapt
Herschreven
Ik moest naar het toilet
Op je eigen trouwfeest kan je het beste niet zo ver van de toiletten staan
Vooral niet als je dringend moet
Als je te ver van de toiletten bent verwijderd moet je door een zee van mensen die je allemaal willen feliciteren

Titel: Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder
Schrijver: Stefaan Degand
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Advertentie

Jij mag alles zijn – Griet Op de Beeck

Geplaatst in Romans door

Volgens Lily

Naast volwassenenliteratuur schrijft Griet Op de Beeck ook boeken voor jeugd. Jij mag alles zeggen is het boek dat ze schreef toen ze last had van een writers block. Het gaat over Lexi, die 9 jaar oud is en ooit een broertje had. Alleen leeft haar broertje niet meer en daar is haar moeder letterlijk ziek van geworden.

‘Ik kan me Amos niet herinneren,’ zegt Lexi, ‘zelfs niet als ik het heel hard probeer.’

Het is ontroerend om te lezen wat Lexi allemaal verzint om haar moeder weer aan het lachen te krijgen. Want dat deed ze vroeger, dat heeft ze gezien op foto’s. En wat ze allemaal doet gaat heel ver. Het bijzondere is dat je het hele verhaal in het hoofd van Lexi zit. Hoe zij de wereld ziet is mooi beschreven. In korte zinnen, goed te begrijpen.

Lexy weet niet wat ze moet zeggen. Ze durft niet te bewegen. Ze kijkt mama met grote ogen aan. Maar die staat daar maar te staan, schokkend, huilend. Dit zijn geen blije tranen, die zien er anders uit. Lexi haalt haar handen uit haar zakken. Ze weet zich geen houding te geven. Ze voelt zich kabouterklein nu. Ze heeft het weer verpest. Zij doet het nooit eens goed. Niet voor mama.

Lexi doet er alles aan om het haar ouders naar de zin te maken. Soms hartverscheurend om te lezen. Het boek is geïllustreerd met tekeningen van Linde Faas wat het een prachtige uitgave maakt.

Tante Arizona heeft niet alleen cornflakes gekocht, maar ook hummus. Speciaal voor Lexi, want zelf lust ze dat niet. Dat is lief van haar. Nu durft Lexi niks anders meer op haar toast te smeren. Terwijl ze eigenlijk vooral van afwisseling houdt.

Lees dit boek van een kind dat nog niet bedorven is door de wereld van volwassenen. Puur en mooi. Een aanrader!

Fragment

Lexi hoort de deur dichtslaan. Daar is papa. Ze zet het vuur onder het water voor de spaghetti op de hoogste stand. Papa komt binnen.
‘Wat gebeurt er hier allemaal?’
‘Ik maak pasta voor mama. En voor jou, natuurlijk.’
‘Echt waar? Kan jij dat?’
Lexi knikt. Ze is ook wel een beetje trots.
‘Ongelooflijk. Wat een voorbeeldige dochter hebben wij toch,’ zegt papa. Hij geeft haar een aai over haar haar en kijk in de pot. ‘Ruikt lekker zeg. Als het even lekker smaakt, mag jij vanaf nu elke dag koken.’
Heel even krijgt Lexi het benauwd, maar dan ziet ze dat papa grijnst. Hij maakt een grapje.
‘Is mama weer boven gebleven?’
Als papa die vraagt stelt, hoort ze altijd iets in zijn stem. Een toon, waarvan Lexi wou dat ze wist wat die precies betekende. Maar positief is het zeker niet. Misschien moet ze hem het rode boek eerst laten lezen, als mama toch bezig is met andere dingen.
‘Alleen maar na de middag,’ zegt Lexi zachtjes. ‘Ze heeft ook in de fauteuil gezeten, en ze is in de tuin geweest. Lexi probeert het zo vrolijk mogelijk te laten klinken.

Griet Op de Beeck
Titel: Jij mag alles zijn
Schrijver: Griet Op de Beeck
Uitgever: Prometeus

De blikman – Sarah Winman

Geplaatst in Romans door

Volgens Lily

De blikman van Sarah Winman is een boek over drie jongeren, Ellis, Michael en Annie, en hun driehoeksverhouding. En hoe dit doorwerkt in de rest van hun leven. Het is ook een coming-out roman, op een zeer subtiele wijze beschreven, nergens een scène of een woord teveel. Voor de lezer is dit een opdracht: het juiste verhaal ontrafelen.

Ik word met een schok wakker. Alsof de auto waarin ik zit over een veerooster is gereden. Er is een nieuw decennium aangebroken, dat weet ik gewoon. De jaren negentig. Ongelofelijk. Ik rol op mijn andere zij en kom dagenlang de deur niet uit.

Het boek is opgedeeld in twee delen: het eerste deel gaat over de jongen Ellis. Het tweede over zijn vriend Michael. Zaken die niet duidelijk zijn in het eerste deel, worden in het tweede deel wel duidelijk. Mooi gedaan door Winman.

‘Er is nu eenmaal iets met een eerste liefde, toch?’ zei ze. ‘Die is onaanraakbaar voor degenen die er geen rol in hebben gespeeld. Maar ze is wel de maat voor alles wat erna komt,’ zei ze.

Na het lezen van het boek verwonderde ik me over het feit dat ik het stuk over Michael zoveel beter vond dan dat van Ellis. Toen ik het nog eens goed analyseerde zag ik dat het deel van Michael in tegenstelling tot dat van Ellis in de ‘ik’ vorm is geschreven en je dus veel meer betrokken bent bij wat hij meemaakt. Het deel over Ellis is afstandelijker, raakt minder.

De Zonnebloemen van Vincent van Gogh spelen een belanrijke rol in dit boek. Uit een brief van Vincent aan zijn broer Theo in 1890 (motto van het boek): ‘Ik merk dat het me goed heeft gedaan naar het zuiden te gaan om het noorden beter te leren zien.’

Fragment

In de afgelopen zeven jaar is Frankijk veranderd in onze verhalen. Het is nu een vakantie met eenpersoonsbedden en alleenstaande jongens, zonnebaden en Franse schoonheden. We houden zaken voor elkaar geheim, over seksuele avontuurtjes, wie wat heeft gedaan. Het zijn geheimen omdat we niet weten wat we aan moeten met wat we zijn geweest. Dus we blijven er uit de buurt en raken het niet aan, voor het geval het prikt. Vermijden is zuring om dat prikken te verzachten.
(…)
Met knippende vingers loop ik naar het gordijn achterin en wanneer ik me omdraai, sla ik een maat over. Ellis staat daar met een jonge vrouw naast zich, met roodblond haar dat levendig afsteekt tegen de schouders van haar marineblauwe houtje-touwtje-jas. Er is al iets vertrouwds tussen hen, geen afstand tussen hun lichamen, en ik weet dat ze al hebben gekust. Ze glimlacht me toe, ze heeft onderzoekende ogen, en ik weet dat ik op een dag problemen zal krijgen met die ogen. Ik wil niet dat er een einde aan de muziek komt. Ik wil blijven zingen en dansen omdat ik tijd nodig heb om te weten wat ik moet zeggen, want ik weet dat zij de ware is, en ik heb gewoon tijd nodig.

Sarah Winman

Titel: De blikman
Schrijver: Sarah Winman
Uitgever: Orlando
isbn: 9789492086785

De onsterfelijken – Chloe Benjamin

Geplaatst in Romans door

image (69).png

Volgens Lily

Het verhaal begint in 1969 wanneer twee broers en twee zussen uit een gezin van een helderziende hun sterfdatum krijgen te horen. Hoe gaan ze daarmee om? Beïnvloedt dit het verdere verloop van hun leven? Een mooi gegeven voor een verhaal. Alleen voor mij kwam het er niet helemaal uit. Op Simon na, bleven de personages vlak, en de ontwikkelingen willekeurig.

‘Kunt u het echt?’ vraagt ze. ‘Zien wanneer ik doodga?’

In vier hoofdstukken volg je vervolgens de vier kinderen in hun leven. Waarbij iedere keer de datum waarop de waarzegster hun einddatum heeft aangegeven dichterbij komt, en wat zal er dan gaan gebeuren?

Simon hoort zijn hart bonken. De waarheid in Roberts woorden drijft hem in het nauw zodat hij alleen nog als een vastgeprikt insect machteloos met zijn vleugels kan slaan.

Het grappige is dat we dit boek lazen met de Leesclub Utrecht. En na de boekbespreking gaven we het boek allemaal een lager cijfer dan voor de bespreking. Zo onduidelijk bleven sommige zaken. Toch is het boek een hype en noemt The Washington Post het zelfs ‘een ode aan de liefde’ en The Guardian ‘een grenzeloos ontroerende roman over sterfelijkheid’. Ik heb toch iets gemist denk ik ;).

Fragment

Als ze weer in de lift stapt, is het alsof Simon op haar heeft gewacht. Ze ziet hem in het spiegelende glas, zijn gezicht een golvende regenboog, als een olievlek. Ze drukt het knopje voor de vierenveertigste in. Ze wilde alleen het uitzicht van boven zien, maar ze heeft mazzel: als ze de gang in loopt, komt er net een kamermeisje uit de penthousesuite. Zodra de vrouw de lift is binnengestapt, sprint Klara naar de deur. Ze vangt hem met haar pink en gaat naar binnen.
De suite is groter dan alle flats die Klara ooit vanbinnen heeft gezien. In zowel de woon- als de eetkamer staan crèmekleurige leren stoelen en glazen tafels en in de slaapkamer ziet ze een kingsize bed en een televisie. De badkamer is even groot als de complete camper en is uitgerust met een extra grote jacuzzi en twee marmeren wasbakken. De roestvrijstalen koelkast in de keuken is goed gevuld met gewoon formaat flessen drank in plaats van miniflesjes. Ze pakt een Bombay Sapphire, Johnnie Walker Black Label en Veuve Clicquot. Ze zet ze om beurten aan haar mond, moet even hoesten bij de champagne en begint dan weer van voren af aan.

image (68)

Titel: De onsterfelijken
Schrijver: Chloe Benjamin
Uitgeverij: Meulenhoff
isbn: 9789029092739

Na Mattias – Peter Zantingh

Geplaatst in Romans door

image (51)

Volgens Lily

De teaser op de achterflap is mooi: Welk verhaal word je als je er niet meer bent? Peter Zantingh schreef met Na Mattias een mooi boek met acht verhalen over mensen die allemaal op de een of andere manier iets met Mattias te maken hebben, sommigen hebben hem niet eens persoonlijk gekend maar vormen toch een schakel in het verhaal. Langzaam wordt duidelijk welk noodlot Mattias trof. En krijgt het boek voor de lezer een duidelijk eind.

Er waren nachten met felle ruzie, dat hij de kamer uit beende en zij huilde in het kussen. Ze zag hoe het hem niets meer deed. Dat was nog het ergste. Vroeger smolt hij als ze huilde.

Muziek speelt een belangrijke rol in het boek. Mattias had het idee om een koffiezaakje te openen waar muziek belangrijk was. Aan het eind van het boek wordt ook verwezen naar een playlist van nummers die in het boek aan de orde komen. Ga hiervoor naar de website playlistskoffie.nl. De nummer zijn ook terug te vinden in een afspeellijst op Spotify (zoek op Na Mattias).
Het boek leest makkelijk en is goed geschreven. Een aanrader dus!

Fragment

‘Wanneer kwam het plan voor dat cafeetje?’
‘Playlists. Die naam had hij ook verzonnen. Bij elke bestelling kreeg je een bonnetje met achterop de playlist die op dat moment draaide, zodat je thuis de liedjes kon terugvinden. En hij wilde een abonnementsmodel, net als Spotify. Onbeperkt koffie voor twee tientjes per maand. Zodat klanten zouden terugkomen. Van het geld dat mensen niet opmaakten zouden we kopjes koffie weggeven aan mensen die dat konden gebruiken. Ik had al een pand gezien. Er was net een straatje schoongeveegd waar de hoeren hadden gezeten, alles stond leeg en de gemeente wilde er iets knaps van maken. Hippe toko’s zoals wat wij wilden, die doen het overal goed. Vooral in grotere steden.’
image (52)

Titel: Na Mattias
Schrijver: Peter Zantingh
Uitgever: Das Mag
isbn: 9789492478559

De onderwaterzwemmer – P.F. Thomése

Geplaatst in Romans door

onderwaterzwemmer_7f3

Volgens Lily

Het boek De onderwaterzwemmer kwam in 2015 uit en werd genomineerd voor diverse literaire prijzen waaronder in 2016 de Libris (gewonnen door Jij zegt het van Connie Palmen). Thomése ging er uiteindelijk vandoor met de lezerprijs van de (Belgische) Fintro Literatuurprijs. Aan de tafel bij De Wereld Draait Door werd het boek van de maand. Reden genoeg dus om het boek te lezen. Ik wist niet wat ik moest verwachten. Heb een paar jaar geleden J. Kessels de film gezien (gebaseerd op de verhalen van Thomése rondom J. Kessels) als openingsfilm van het Nedelands Film Festival en dat vond ik een nogal explicite rauwe film (met wel een fantastische rol van Fedja van Huêt als de schrijver P.F. Thomése).
De onderwaterzwemmer is echter van een heel ander genre. Het verhaal van Tin die als veertienjarige jongen tijdens de oorlog zijn vader bij het overzwemmen van een rivier verliest. Maar dat blijkt niet de enige dramatische gebeurtenis in zijn leven te worden. We volgen Tin de rest van zijn leven: als 44 jarige tobber en als 74 jarige in het ziekenhuis zijn leven overdenkent. Hoewel ik het verhaal hier en daar wat overdreven vindt en niet geheel geloofwaardig is daar prima overheen te komen vanwege de werkelijk sublieme schrijfkwaliteiten van Thomése. Mooie zinnen buitelen over elkaar heen in dit boek.

Alleen wil hij zijn. Maar ook in zichzelf houdt hij het niet uit. Zoveel leegte, en nergens een plek om te kunnen verdwijnen.

Maar ook het gebruik van het woord ‘aanwezigheidsschaamte’, “je voelt nooit zo sterk dat je leeft als wanneer je een dode naast je hebt” schrijft Thomése. Mooi woord!
Iedereen kent wel dat gevoel: de onmacht om terug te keren naar het ogenblik waarop alles nog heel was en intact, maar dat voorgoed voorbij is. Dit boek is zeker een aanrader!

Fragment

Tin heeft besloten om in zijn eentje in de auto te gaan slapen. Vic heeft hem niet kunnen overtuigen, en hij haar niet. ‘Ik ga me echt niet opvouwen op de achterbank Tin, alleen omdat jij zo neurotisch doet over die tent.’ Het heeft iets van een echtelijke ruzie nu, en dat is niet zijn bedoeling. Jean-Luc sust de gemoederen. ‘We’ll take care, Martin. Victorine will be alright with us.’ Waar bemoeit die lul zich mee. Maar Tin zegt niks.
Hij vindt het vervelend haar tussen vreemde kerels te moeten achterlaten, verdwaalde locals met ongetwijfeld idiote fantasieën over vrouwen uit het welvarende Westen. Daar denkt hij liever niet te lang over na. Hij weet dat het geen zin meer heeft te proberen haar nog op andere gedachte te brengen. Het voordeel is dat hij nu even op zichzelf kan zijn, iets wat hij al in geen dagen is geweest. Het liefst zou hij even totaal verdwijnen, zoals je het licht uitdoet, een wonderbaarlijke eclips die hem verlost van de zwaarte van het hier en nu. Niet dood, maar weg. Het moet mogelijk zijn om nergens te zijn en toch te zíjn. Zoals de slaap de droom kent, zo moet het leven toch ook iets hebben? Een soort time-out?

man, gebruik toch eens je verstand

Titel: De onderwaterzwemmer
Auteur: P.F. Thomése
Uitgever: Altas contact
isbn: 9789025444310

 

De avond is ongemak – Marieke Lucas Rijneveld

Geplaatst in Romans door

de_avond_is_ongemak_286

Volgens Lily

Jas, de hoofdpersoon van dit boek verliest als ze 10 jaar is haar oudere broer Matthies. Vanaf dat moment gaat het mis in het gezin. De avond is ongemak is een beklemmend boek. Marieke Lucas Rijneveld (geen vrouw, geen man, maar een mens zoals ze zelf zegt), beschrijft de eerste jaren na de dood van Matthies. En wat de familie allemaal nog meer overkomt. Hoeveel ellende kun je aan als gezin.

Het klinkt misschien gek, maar ik mis vader en moeder vaak terwijl ik ze iedere dag zie.

De kinderen worden verwaarloosd (waar was de school, de buren, maatschappelijk werk?) en de dieren op de boerderij moeten het ontgelden. Rijneveld beschrijft sommige zaken wel heel erg plastisch (ze kan bijvoorbeeld niet poepen) en ook de vele ruwe seksscènes laten niets aan de verbeelding over. Wat dat betreft heeft Rijneveld goed naar haar held Jan Wolkers gekeken. Het schrijven van dit boek, kostte haar enkele jaren omdat ze het goed wilde doen, het moest recht doen aan het gevoel dat haar eigen gezin had toen het ook een kind verloor (Marieke was toen 3 jaar). Frapant dat haar ouders dit boek niet hebben gelezen.

Voor het eerst merk ik dat ik ook mijn spieren aangespannen heb en dat ik het liefst vaders kop als een kroontjespen in de inkt zou willen duwen om er vervolgens een lelijke zin mee te schrijven of één die over Matthies gaat en hoezeer ik hem mis.

Maar het boek staat ook vol met fantastisch mooie zinnen. Want Rijneveld kan héél goed schrijven. De mooie metaforen zijn op bijna iedere pagina te vinden. Sommige zijn zo schrijnend dat je er weer om moet lachen. Dus ga het toch maar lezen, het is een unieke leeservaring.

Buurvrouw Lien groet ons al van een afstandje. Haar blik is zorgelijk. Nu moeten we vrolijk glimlachen, dan stelt ze geen vragen, ook niet aan vader en moeder.
‘Doe alsof je vrolijk bent,’ zeg ik zachtjes tegen Hanna.
‘Ik weet niet meer hoe dat moet.’
‘Alsof je op de schoolfoto gaat.’
‘O zo. ‘

Fragment

Ik prak de broccoliroosjes op mijn bord. Het zijn net minikerstbomen. Ze herinneren me aan de avond dat Matthies niet meer terugkeerde. Aan de uren die ik na zijn dood in de vensterbank doorbracht met vaders verrekijker om mijn nek, die eigenlijk bedoeld was om de grote bonte specht mee te ontdekken. Ik zag geen grote specht en geen broer. Het touw van de verrekijker liet een rode streep achter in mijn nek. Kon ik wat zo ver van ons af begon te liggen maar dichtbij krijgen door gewoon mijn blik om te keren, door door de grote glazen van de verrekijker te kijken. Ik had er ook vaak genoeg de lucht mee afgezocht – op zoek naar de engeltjes uit de boom, die Obbe en ik stiekem een week na broers dood uit de doos van de vliering hadden gehaald en die op zijn kamer ruw tegen elkaar bewogen (‘mijn sappige engeltje,’ kreunde Obbe dan gemaakt, waarop ik antwoordde met  ‘mijn lief porseleintje’) om ze vervolgens uit zijn dakraam in de goot te laten glijden. Door het weer zijn ze nu groen uitgeslagen. Sommige liggen bedolven onder bladeren van de eikenboom. Steeds als we gaan kijken of ze er nog liggen, zijn we teleurgesteld; als de engelen hier al na de eerste de beste tegenslag niet meer kunnen vliegen, hoe kunnen ze dan bij Matthies in de hemel zijn. Hoe kunnen ze hem en ons dan beschermen?

marieke_lucas_rijneveld_fae

De avond is ongemak werd begin 2018 Boek van de maand bij De Wereld Draait Door. Succes verzekerd.

Titel: De avond is ongemak
Schrijver: Marieke Lucas Rijneveld
Uitgever: Atlas Contact
isbn: 9789025444112

 

Verdriet is het ding met veren – Max Porter

Geplaatst in Novelle door

download_2_c25

Volgens Lily

Ik weet dat toeval niet bestaat, toch is het vreemd dat ik direct na Jij zegt het van Connie Palmen dit boek (of is het een novelle) van Max Porter las. De Kraai die in dit boek wordt opgevoerd is het fabeldier uit Ted Hughes‘ gedichtencyclus Crow. De vader en twee zoontjes in het boek van Porter worden geconfronteerd met de dood van hun vrouw en moeder. De Kraai (tegenspeler, helper, bedrieger, genezer, kinderoppas) komt het huis binnen en blijft zolang ze hem nodig hebben. Een uiterst intrigerend verhaal. Het boek heeft slechts 122 pagina’s die op een creatieve manier zijn beschreven, ik hou daarvan. Lees het langzaam, of twee of drie keer, het wordt steeds mooier.

Connie Palmen (die zelf ook meerdere goede boeken over verdriet na de dood van een geliefde heeft geschreven: I.M. en Logboek van een onbarmhartig jaar) noemt Verdriet is het ding met veren: ‘Het ontroerendste en grappigste boek over verdriet ooit’.

Mooie recensie van dit boek uit het NRC:

https://www.nrc.nl/nieuws/2016/05/02/de-dood-uitsmeren-en-op-afstand-houden-1612509-a723993

Fragment

Zijn opvattingen over Hughes en Plath waren haarfijn up-to-date. Een van die opvattingen luidde dat het allemaal lang geleden was. Dat het hoog tijd was al die onzin achter je te laten en hun poëzie te beoordelen zonder al dat partijdige geharrewar over hun leven. Hij was voor Ted, onze pa. In de bus op weg naar Oxford had hij zich heftige discussies voorgesteld met een stel snaterende Plath-fans in een met hout gelambriseerde pub. ‘Jij je zin, River is wel oké,’ zouden zij dan gezegd hebben. En pa: ‘Vooruit, dan zal ik nog één keer proberen Colossus door te worstelen.’

Eén ding moeten we onze pa nageven: hij was authentiek. Stil, eenzelvig en tragisch uncool. Wij hebben hem vaak genoeg moeten afzeiken. We waren ervan overtuigd dat onze moeder dat zou hebben gewild. Het was het beste wat we konden doen om hem onze liefde te tonen, en hem te bedanken.

Titel: Verdriet is het ding met veren
Schrijver: Max Porter
Uitgever: De Bezige Bij
isbn: 9789023494003

Jij zegt het – Connie Palmen

Geplaatst in Romans door

download_4_3f7

 

Volgens Lily

Om maar met de deur in huis te  vallen: wat een fantastisch boek! De stem die Palmen geeft aan Ted Hughes is mooi, lyrisch, beeldend en kwetsbaar. Dood, liefde, kunst en afhankelijkheid, het komt allemaal voorbij. Ook zonder de geschiedenis van Plath en Hughes te kennen is het een goed te volgen verhaal. De gekweldheid van Hughes komt goed naar voren evenals zijn grenzeloze liefde voor Sylvia Plath, die hij steevast zijn ‘bruid’ noemt. Ongekend hoe de wereld na de dood van Plath met hun verhaal aan de haal gaat. Iets wat Palmen natuurlijk ook doet… Ze wordt er rijkelijk mee beloond: ze wint met dit boek diverse prijzen waaronder de Libris Literatuurprijs 2016. Dit boek is een absolute aanrader!

Ben wel reuze benieuwd wat er in 2023 uit de koffer komt die Hughes in Georgia achter liet.

Voorstukje uit het boek: We think we’re writing something to amuse, but we’re actually saying something we desperately need to share. The real mystery is this strange need. Why can’t we just hide it and shut up? Why do we have to blab? Why do human beings need te confess? Mayby, if you don’t have that secret confession, you don’t have a poem – don’t even have a story. Don’t have a writer. -Ted Hughes

Mooi citaat: Alles wat ontkend en onderdrukt wordt, elk conflict dat word weggemoffeld en verloochend – in een cultuur en in een individueel bestaan – zoekt een uitweg en keert zich uiteindelijk in een duivelse vermomming tegen het leven, gewelddadig, vernietigend.

Fragment

Wat mijn bruid nooit heeft geweten, is dat we daar op Chalcot Square de deur openden voor de verraders van onze liefde, van ons leven, van mijn overgebleven leven. Ik heb ze beschreven gezien, de scènes in ons huis – haar agressieve zwijgen en jaloerse bezitterigheid, mijn sukkelige gedweeheid – door mensen die me na stonden, of door voorbijgangers met wie ik niets van doen had. Zelfs die ene zeldzame keer dat ik tegenover een vriend, half grijnzend, opbiechtte die ochtend geteld te hebben hoe vaak ze mijn naam had geroepen terwijl ik in de smalle gang aan het werk was – 104 keer – bereikte het roddelcircuit.

Vrienden en vijanden, kennissen en vreemden, hebben zich na haar dood op ons gestort als parasieten, zich voedend met ons bloed, zetten met hun vernauwde, beperkte blik een travestie neer van wie mijn vrouw echt was en dat soms vanuit de misselijkmakende veronderstelling dat ze mij steunden met haatdragende herinneringen aan haar. Ik heb de ooggetuigenverslagen van ons huwelijk met afschuw gelezen en elke openbaring van mijn privéleven ondergaan als een geseling. En ik heb gezwegen.

hughes_2d3

Sylvia Plath & Ted Hughes

Titel: Jij zegt het
Schrijver: Connie Palmen
Uitgever: Prometheus
isbn: 9789044628104