Auteursarchief: Lily's Books & Cooks

Filosofie voor een weergaloos leven – Lammert Kamphuis

Geplaatst in Non-fictie door

image - 2020-04-15T205532.018

Volgens Lily

Voor de derde Non-fictie Leeslounge lazen we Filosofie voor een weergaloos leven van Lammert Kamphuis. Vanwege de coronamaatregelen dit keer niet in de bibliotheek, maar online. Waar ik eerst dacht dat de titel sloeg op het hebben van een té gek leven, vertelt de inleiding dat je slechts één leven hebt, zonder generale repetitie, dus dat het weergeloos is: het gaat niet ‘weer’. Dus je kun het maar beter in één keer goed doen 😉

Waar de behoeften van de wereld en jouw talenten elkaar kruisen, daar ligt je roeping.

In drie delen zet Kamphuis uiteen hoe je filosofie toe kunt passen in het hedendaagse leven: in je verhouding tot de wereld, voor de relatie met anderen en voor de verbinding met jezelf. Wat me direct al aanspreekt is dat je niet moet stoppen met denken door bijvoorbeeld te gaan mediteren, maar juist door je denken uit te dagen en te spiegelen aan andere denkers (en door veel te lezen denk ik er dan direct bij).

Kamphuis vindt het hedendaags credo dat je groots en meeslepend moet leven niet de weg. Weg met die bucketlist, je kunt je beter richten op vriendschappen en relaties. Want dat is ten slotte toch meer waard dan een mooie carrière of een huis vol dure dingen die je toch niet nodig hebt als het er op aan komt.

Filosofie is al eeuwenlang een welkom medicijn tegen dogmatisch en fundamentalistisch denken.

En dan hoef je niet helemaal terug naar de Socrates, Plato of Aristoteles, maar ook in het hedendaagse leven zijn genoeg filosofische uitdagingen te vinden in bijvoorbeeld muziek en kunst. Maar ook de dood is een onderwerp dat niet geschuwd wordt. Het boek zit vol met leuke weetjes. En aan het eind een lange lijst van boeken die je ook nog zou kunnen lezen om je verder te verdiepen. Want je moet jezelf blijven uitdagen, als ik Kamphuis goed interpreteer. Lezen dus dit boek!

Fragment

Filosofie is een training in perspectivistische lenigheid. (…)
Filosofie nodigt uit om kritisch te kijken naar schijnbaar vanzelfsprekende ideeën en handelingen. Door te filosoferen creëer je een gezonde ruimte tussen jou en je vastgeroeste gedachtepatronen. Hierdoor word je flexibeler in je hoofd en ontdek je dat je vrijer bent in je denken dan je ooit gedacht had. Niet door te stoppen met denken vind je rust, maar door je denken uit te dagen en te verrijken met eeuwenoude en kersverse filosofische ideeën. Zo leer je relativeren en op nieuwe manieren te kijken naar de wereld, naar anderen en naar jezelf.
De filosofiegeschiedenis is een gesprek van meer dan 2500 jaar, waarin men op zoek is naar de juiste woorden. Het is een geruststellende gedachte dat de vragen die jij jezelf stelt filosofen al eeuwenlang uit hun slaap houden. Filosofie geeft geen antwoorden, maar al filosoferend kun je wel taal vinden die in jou resoneert, waarbij jij je thuis voelt.

image - 2020-05-14T124104.231

Op YouTube is het filmpje te vinden waarin Kamphuis uitlegt wat Kuipvrees is (en hoe je van je faalangst af kunt komen).

Titel: Filosofie voor een weergaloos leven
Schrijver: Lammert Kamphuis
Uitgever: De Bezige Bij
isnb: 9789403118307

In het diepe – Fabio Genovesi

Geplaatst in Romans door

image - 2020-05-13T205552.195

Volgens Lily

Ik vond de tekst van La Stampa op de cover zo mooi, dat ik het boek direct meenam om te lezen: ‘Een tijdloos verhaal over de kracht van hen die nog in staat zijn zich te verwonderen.” En ‘hen’ slaat in dit geval dan op kinderen. De zesjarige Fabio Mancini is de hoofdpersoon in In het diepe van Fabio Genovesi. Is het een autobiografisch boek? Geen idee. Het boek is opgedragen aan “Mijn zonderlinge leermeesters” en voor het verhaal begint schrijft Genovesi: “Een paar dingen in dit boek (niet veel) heb ik verzonnen, maar dat zijn nou juist de meest geloofwaardige.”

Gelukkig zat mijn moeder thuis op me te wachten, en die had toen ze klein was ruzie gehad met de eerlijkheid, en sindsdien spraken ze niet meer met elkaar.

In het diepe is een fantastisch boek! Een heerlijk, naïef verhaal door de ogen van Fabio die opgroeit in een Toscaans dorpje aan de zee met zijn gekke ooms, zijn overbezorgde moeder en een vader die jaren afwezig zal zijn. Hoewel naïef, nee, Fabio verwondert zich nog over alles wat op zijn pad komt. En dat zouden we eigenlijk allemaal moeten doen. Hij maakt hilarische dingen mee en heeft daar zo zijn eigen zienswijze op. Het boek zit vol met mooie zinnen.

In de paasvakantie moest ik zolang achter mijn moeder aan sjokken op de markt dat ik bijna heimwee naar school kreeg.

Wat vooral opvalt in het verhaal is het elitaire deel van het dorp waarin Fabio woont, en waar hij en zijn familie duidelijk niet toe behoren. Zijn ooms (en dus ook Fabio) houden zich bezig met zaken als jagen, vissen en het communisme. Van leeftijdsgenootjes leert hij dat er ook andere zaken zijn. Daarnaast leert hij meer van de boeken die hij wekelijks op de markt koopt dan op school.

En al snel wilde ik mijn excuses aanbieden aan sporten als voetbal en basketbal, en zelfs aan het biljartspel, dat ik soms met mijn ooms deed. Ik bood ze mijn excuses aan omdat ik dacht dat die sporten oersaai waren, maar nu ik het tennis had ontdekt, wist ik pas echt wat saai was.

Al met al geen hoogdravend, pretentieus verhaal maar een heerlijk (zomer)boek dat je zal laten glimlachen. Heerlijk in deze tijd toch? Aanrader!

Fragment

Ook al peins je voortdurend wat de slimste zet is, maak je toekomstplannen en weeg je elke stap voorzichtig af, uiteindelijk walst het leven als een lawine over je heen en kwakt het je gewoon neer, zomaar ergens op de bodem van je grillige lot. Zo is het, en dat weten we donders goed, maar we doen net of het niet zo is, en dus gaan we elke ochtend weer heel gedreven en serieus aan de slag, net als dirigenten die stijlvol gekleed het podium op komen met de lessenaar en de partituur en met hun dirigeerstokje in de hand, en met dat trotse, zelfverzekerde gezicht waardoor ze de meest onuitstaanbare types van de hele wereld zijn.
We blijven koppig ons eigen concert dirigeren terwijl het leven ons teistert met stormen en noodweer, donderslagen die pijn doen aan onze oren en een striemende wind die de blaadjes van onze lessenaar veegt en dan ook de lessenaar omverkiept en ons nette pak aan flarden scheurt, tot we in onze onderbroek staan. En intussen blijven wij in die orkaan uiterst geconcentreerd met ons dirigeerstokje zwaaien, tot een volgende windstoot ook dat uit onze handen rukt, en de windstoot daarna is dan eindelijk de laatste, want die veegt dan ook onszelf weg, en de groeten.
Zo gaat het, en zo ging het ook die ene avond. Het was kerstavond en het moment van de langverwachte kerststallenwedstrijd.

image - 2020-05-11T213714.388

Fabio Genovesi

Titel: In het diepe
Schrijver: Fabio Genovesi
Uitgever: Signatuur
isbn:9789056726140

Het feest – Elizabeth Day

Geplaatst in Romans door

image - 2020-05-02T094343.903

Volgens Lily

Wat een heerlijk boek! Een echte aanrader: Het feest van Elizabeth Day is er een om in één ruk uit te lezen. Het verhaal leest als een detective, maar met een bijzondere schrijfstijl. Wat een mooie zinnen maakt Day. Ze schrijft een boek met personages waarvan er niet één echt sympathiek is, waarmee je je zou kunnen vereenzelvigen, toch lees je graag verder. Je hebt als lezer al heel snel door dat er iets is gebeurd op het grote, extravagante feest dat is gehouden ter ere van de 40ste verjaardag van Ben Fitzmaurice. Stukje bij beetje komt het hele verhaal aan het licht.

Pas na een paar minuten was ik tevreden. Dat is het probleem met nonchalance. Het kost zo ontzettend veel moeite.

Het idee om slechts één cruciale avond te beschrijven in een boek heeft Day opgedaan bij Het diner van Herman Koch. Dit is haar vierde boek en zorgde voor een internationale doorbraak. Ondanks dat ze tijdens het schrijven van dit boek diep ongelukkig was omdat ze door een vervelende scheiding ging, heeft haar dat creatief gezien geen windeieren gelegd. Het feest is een bestseller. De originele titel is The Party. De vertaling is als je de meerdere ladingen van The Party bekijkt, niet echt goed gekozen. Party staat namelijk naast feest ook voor club, of politieke partij. Het boek is dan ook een kritische blik op de klassenongelijkheid in Engeland.

Het mooie in het boek is dat het perspectief steeds wisseld, waardoor je het verhaal van diverse kanten leert kennen. Ook het spelen met de tijd maakt het boek interessant. Je zou er volgens mij zo een tv-serie van kunnen maken, en dan lekker bingewatchen 😉

Ik wist dat hij een onverbeterlijke verzamelaar van feestgangers was. Door zijn rijkdom kon hij zich in zekere kringen begeven. In de krant prijkte hij altijd op de lijstjes van rijke mensen. Hij schonk aanzienlijke donaties aan de juiste goede doelen. Zijn geld maakte op stille veilingen altijd het meeste lawaai.

Na Het feest schreef Elizabeth Day een nog groter verkoopsucces: How to fail – Everything I’ve Ever Learned From Things Going Wrong (Durf te falen). Wellicht een leuk boek voor de Non-fictie Leeslounge…

Fragment

Mijn moeder liet de goedgekeurde modezaken en uniformleveranciers voor wat ze waren en ging op koopjesjacht in kringloopwinkels. Het resultaat was dat mijn schooltruien altijd verschoten waren, mijn gymbroek nooit wit genoeg was en de shirts van Aertex hardnekkige, vaalgele vlekken onder de oksels vertoonden. De geur van andermans treurigheid hing nog in de stof.
Tot op de dag van vandaag heb ik een diepe afkeer van tweedehandskleding. Ik kan die nieuwe trend van ‘vintage’-kleding niet verdragen, van die swingjurken uit de jaren vijftig, gedragen door te dikke dames uit Oost-Londen die Scandinavische koffietentjes runnen, en van die opgerolde katoenen broeken, geliefd bij bebaarde hipsters die iets in digitale marketing doen. Ik heb een minimale garderobe, maar investeer in goede, gedistingeerde stukken die lang mooi blijven. Hoewel ik het eigenlijk niet kan betalen laat ik mijn pakken door Bens kleermaker op maat maken, enkel en alleen vanwege het heerlijke idee dat niemand anders ooit zijn schouders in mijn jasje heeft opgehaald.

image - 2020-05-02T100304.778

Elizabeth Day

Titel: Het feest
Schrijver: Elizabeth Day
Uitgever: ambo|anthos
isbn: 9789026348761

Als de winter voorbij is – Thomas Verbogt

Geplaatst in Romans door

image - 2020-03-25T123807.035

Volgens Lily

De hoofdpersoon uit Als de winter voorbij is, is Thomas, die net als Verbogt ook begin 60 is en uit Nijmegen komt. Het boek begint als Thomas nog een kind is en zijn adoptief zus Becky verliest. Dit verlies blijft hij zijn hele leven met zich meedragen.

En ik dacht: ik had haar aan moeten kijken. Ik had iets moeten zeggen. Dan was ze langer gebleven.

Vervolgens maken we kennis met diverse vrouwen in zijn leven. Waarbij hij zich ook steeds afvraagt of hij het op een bepaald specifiek moment anders had moeten doen.
We kunnen nog zo ons best doen, maar Als de winter voorbij is leert maar weer eens dat we hoe dan ook elkaars voorbijgangers zijn. En dat slechts een enkel moment bepalend is voor de rest van ons leven: in dit geval de kus van Lin.

De psychiater haalde zijn schouders op en strekte zijn handen naar me uit als iemand die triomfantelijk iets wil laten zien, hij lachte trots en zei: ‘Zie je, je kunt je niet eens overgeven aan wat ik net tegen je zei.’

Hoewel het goed geschreven is, kan Als de winter voorbij is me toch niet echt boeien, en dat had ik ook met Hoe alles moest beginnen (zie elders op dit blog). Het gaat niet écht ergens over. Het zijn overpeinzingen van Verbogt die samen een boek vormen.

Fragment

Lin gaf ook licht. Later keerde ze terug in vrouwen met wie ik een relatie kreeg die meestal niet lang duurde. Ik zocht Lin in hen. Natuurlijk! Ik vroeg me af waarom, wat wist ik van haar? Niets, alleen wat ze opriep. Wat het was? Helderheid, plezier dat de diepte in ging.
Misschien is het zo dat je bij wie je bent, iemand bedenkt, ja, ik weet het zeker, iemand die de ander is. En iedereen die op je pad komt moet bij de horen, op wat voor manier dan ook, anders hoeft het niet, anders kun je er niet mee omgaan. De ander is wie je bent en wie je niet bent, maar wel zou moeten zijn. De balans in je leven. Ik weet het zeker. Het is de aantrekkingskracht die sommige mensen op je uitoefenen. De ander bepaalt die aantrekkingskracht. Lin is mijn ander.

image - 2020-04-15T202954.752

Thomas Verbogt

Titel: Als de winter voorbij is
Schrijver: Thomas Verbogt
Uitgever: Nieuw Amsterdam
isbn: 9789046819326

 

 

De dood van Murat Idrissi – Tommy Wieringa

Geplaatst in Romans door

image - 2020-04-14T153750.336

Volgens Lily

In slechts 126 pagina’s weet Tommy Wieringa een prachtig maar ook schrijnend verhaal neer te zetten van twee Nederlands-Marokkaanse vriendinnen die in een hororverhaal terechtkomen tijdens hun vakantie in Marokko. De dood van Murat Idrissi is een verhaal over migratie. Het leest als en spannend verhaal, je voelt aankomen dat dit verhaal niet goed af kan lopen.

‘Ze hebben ons nodig,’ zei hij. ‘We horen elkaar te helpen, toch?’
Sinds wanneer is hij hiermee bezig? was het enige wat Ilham dacht.

De twee vriendinnen wordt gevraagd om Murat Idrissi in hun auto mee te nemen van Marokko naar Nederland, voor een beter leven. Maar in Nederland komt Murat nooit aan.

Nouredinne zou zich binnen afzienbare tijd van zijn vrienden ontdoen, wist ze, een zachte geleidelijke breuk, oevers die zich van elkaar verwijderden. Dat zou zijn assimilatieproces voltooien.

Dit boek was genomineerd voor de Man Booker International Prize. Een aanrader!

Fragment

‘Toer!’ stamelt ze. ‘Dat waren ze, daar! Daar zijn ze, daar…’ Ze wijst, nog net zien ze de achterkant van de Polo verdwijnen op de oprit naar de snelweg.
Ze rennen naar de auto, de stuwende wanhoop – ze moeten ze inhalen, het is hun enige kans.
De rotonde, de afslag, ze schieten de snelweg weer op. Een touringcar stoot dieselwolken uit, ze kunnen er niet langs. Dan duikt Thouraya met een scherpe zwenking in de krappe ruimte tussen twee auto’s op de linkerrijbaan. Ze hebben de krachtigste motor van de twee, de Audi kan 280, maar het verkeer is onrustig. De kustweg heeft de ene afslag na de andere, de snelheidsverschillen zijn groot. De jongens kunnen, als zij het waren, willekeurig welke afslag nemen en dan zijn ze hen voorgoed kwijt.
Tien kilometer, twintig kilometer. Fuengirola ligt allang achter ze, de twee snelwegen voegen zich weer aaneen. Ze begrijpen dat het hopeloos is, ze zullen de jongens nooit terugvinden. Het land is eindeloos groot en de wegen waaieren in alle richtingen uit.
‘Ik weet zeker dat ik hem zag,’ zegt Ilham kleintjes.
Nog voor 450 kilomter brandstof hebben ze. Nog 2250 kilometer moeten ze.

Titel: De dood van Murat Idrissi
Schrijver: Tommy Wieringa
Uitgever: Hollands Diep
isbn: 9789048852659

De vlakte – Gerald Murnane

Geplaatst in Romans door

image - 2020-04-14T144943.956

Volgens Lily

Ik had nog nooit van Gerald Murnane gehoord, en toch is hij al jaren in beeld bij de uitreikers van de Nobelprijs voor de literatuur. Murnane is een Australisch auteur die inmiddels tachtig is en zo’n 15 boeken op zijn naam heeft staan. Ik las De vlakte uit 1982 dat in kleine kring als een meesterwerk wordt beschouwd en dit jaar in het Nederlands uitkwam. Een bijzonder boek. Op zich lees je het makkelijk uit, maar waar het nou precies over gaat…

Uit het vooroord: De vlakte is een geest, een bewustzijn, en haar onmetelijkheid is de onmetelijkheid van de verbeelding.

De vlakte gaat over een man die 20 jaar verblijft bij een plainsman thuis om een film te maken over de vlakte. Maar is de vlakte wel te kennen?

Zelden vroeg ik me af welke mening over mij overheerste onder de mensen die glimlachend toekeken als ik onhandig een ouderwetse camera vastgreep en bereidwillig naar een lege plek vóór me staarde.

Murnane schrijft op een bijzondere unieke wijze zijn verhaal. Zoals The New York Time al schreef: ‘Murnanes boeken zijn vreemd en wonderlijk en bijna onmogelijk te beschrijven in een paar zinnen.’ Het boek eindigt met een briefwisseling tussen bewonderaar Teju Cole (Amerikaans schrijver) en Gerald Murnane. Daarin wordt duidelijk hoe Murnanes boeken tot stand komen. Misschien nog wel het duidelijkste stukje in het hele boek.

Fragment

Hij vond veel van wat ik had gezegd schandalig. Ik wist ongetwijfeld dat er nog nooit een film was gemaakt met de vlakte als locatie. Uit mijn voorstel bleek dat ik de meest in het oog springende eigenschappen van de vlakte over het hoofd had gezien. Had ik echt verwacht zo gemakkelijk te vinden wat zoveel anderen nooit hadden gevonden: een zichtbaar equivalent van de vlakte, alsof het om niets meer ging dan een landoppervlak dat zonlicht weerkaatst? En dan was er nog die kwestie van zijn dochter. Dacht ik dat ik, door haar zover te krijgen om tegen een achtergrond van wat weidegronden in de camera te kijken, iets over haar zou ontdekken wat ik zelfs nooit te weten zou komen als ik haar jarenlang met mijn eigen ogen volgde? Niettemin geloofde hij dat ik misschien ooit in staat zou zijn te bepalen wat de moeite waard was om te zien. Als hij voorbijging aan mijn jeugdige begerigheid om eenvoudige gekleurde plaatjes van de vlakte te bekijken, dan wilde hij wel toegeven dat ik althans mijn eigen soort landschap probeerde te ontdekken.

image - 2020-04-14T153216.218

Gerald Murnane

Titel: De vlakte
Schrijver: Gerald Murnane
Uitgever: Signatuur
isbn: 9789056726409

De boekenapotheek aan de Seine – Nina George

Geplaatst in Romans door

image - 2020-04-14T142158.811

Volgens Lily

Jean Perdu heeft een boekenschip in de Seine liggen, waar hij boeken verkoopt als medicijn voor de kwalen van het leven. Maar zijn eigen grootste kwaal: het verlies van zijn grote liefde Manon, kan hij niet genezen. Nina George die tot het verschijnen van dit boek vooral bekend was in eigen land (Duitsland), heeft met De boekenapotheek aan de Seine haar internationale doorbreek geschreven. Het is wel een boek waar je even in moet komen. In het begin wordt de naam van Manon niet genoemd maar vervangen door ***.  En de gewone en cursieve zinnen wisselen elkaar af. Dat leest niet altijd even lekker. Maar wanneer je eraan gewend bent, wordt het beter leesbaar en kun je je op het verhaal richten in plaats van op de vormgeving.

Als Jordan ooit een vaderlijke raad van hem nodig had, zou Perdu tegen hem zeggen: ‘Luister nooit naar de angst! Angst maakt dom.’

Jean Perdu gaat op een gegeven moment met de boekenapotheek op pad naar het zuiden van Franrijk. Hij zal uiteindelijk eindigen in Sanary-sur-Mer.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom er niet meer boeken over het leven worden geschreven. Sterven kan iedereen. Maar leven?

Het boek bevat aan het eind nog enkele recepten typisch voor de Provence. Zoals Lavendelijs met lavendelsiroop of -honing. En een voorbeeld van De dertien desserts van Provençaalse streekproducten, een bijna honderd jaar oude traditie bij het kerstdiner. Ze symboliseren de dertien deelnemers aan het Laatste Avondmaal (Jezus en de twaalf apostelen).

Nina George woont afwisselend in Berlijn en Bretagne. Na het dankwoord schrijft George nog een PS: … en dank aan elke boekhandelaarster en elke boekhandelaar die helpt om mij te betoveren. Met boeken kan ik gewoon beter ademen.

En zo is het.

Fragment

Perdu knikte. Kästner had in 1936, kort voordat Europa in de zwartbruine duisternis verzonk, een Lyrische Huisapotheek uit de poëtische medicijnkast van zijn werken samengesteld en uitgegeven. ‘Dit boek dient als therapie voor het privéleven,’ schreef de dichter in zijn voorwoord. ‘Het is, veelal in homeopatische dosering, bedoeld als middel tegen de kleine en grote moeilijkheden van het bestaan en dient ter “Behandeling van het gemiddelde innerlijke leven”.’
‘Kästner was een van de redenen waarom ik mijn boekhandel De Literaire Apotheek heb genoemd,’ zei Perdu. ‘Ik wilde gevoelens behandelen die niet als lijden worden erkend en die nooit door artsen worden gediagnosticeerd. Al die kleine gevoelens en aandoeningen waar geen therapeut zich voor interesseert omdat ze te klein en te ongrijpbaar zouden zijn. Het gevoel wanneer de zomer weer ten einde loopt. Of het besef dat je geen heel leven meer hebt om je plek te vinden. Of de lichte droefenis over een vrienschap die toch niet dieper wordt, waardoor je verder moet zoeken naar een zielsverwant voor het leven. Of de zwaarmoedigheid op de ochtend van je verjaardag. Heimwee naar de lucht van je kindertijd. Zulke dingen.’

image - 2020-04-14T143522.858

Nina George

Titel: De boekenapotheek aan de Seine
Schrijver: Nina George
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
isbn: 9789021810034

Zwarte schuur – Oek de Jong

Geplaatst in Romans door

image - 2020-03-25T123035.274

Volgens Lily

Zwarte schuur van Oek de Jong gaat over Maris Coppoolse een gevierd kunstenaar met een duister verleden. Stukje bij beetje wordt dit verleden ontrafeld. Daarnaast zit de relatie van Maris en Fran in zwaar weer. Ze zijn al 20 jaar bij elkaar maar lijken het nu niet meer te gaan redden. Dit zijn de twee hoofdingrediënten van Zwarte schuur. Maar in dit 489 pagina tellende epos komt nog veel meer aan de orde: zijn Zeeuwse jeugd, de vrouwen in zijn leven, de relatie met zijn stiefkinderen enz. Het boek leest lekker weg. Maar pakt mij nergens echt bij de lurven, hoewel het zeker goed geschreven is. Maar echt mooie, pakkende zinnen zijn me niet opgevallen, en dat zegt in mijn geval toch wel iets. De verhaallijn over Maris en Fran vind ik wel heel goed beschreven. Misschien omdat ik zelf in de leeftijdscategorie zit, maar daar herkende ik veel in! Alleen die Patricia-Paay-achtige scène had er van mij dan weer niet in gehoeven. Ooit las ik Hokwerda’s kind, ook van De Jong, kan me herinneren dat dat boek me ook al niet echt aansprak.

Oek de Jong is een gerespecteerd Nederlands auteur met al vele titels op zijn naam. Voor Zwarte schuur is hij genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2020. Ben benieuwd.

Fragment

Toen de zee over zijn voeten spoelde, bleef Maris staan, even niet in staat verder te gaan. Hij zat vol verdriet. Anderen keken naar hem: doelloze man met zwembril op zijn hoofd. Hij begon te lopen, zijn zwembril voor zijn ogen schuivend, en wierp zich voorover.
Aanvankelijk zwom hij moeiteloos. Hij was een goede zwemmer. Zijn vader had hem leren zwemmen in het ondiepe water bij de zeedijk, er tot zijn middel in staand, zijn armen onder de buik van zijn zesjarige zoon. Maris herinnerde zich het moment waarop zijn vader hem losliet en hij zich voor het eerst een paar slagen lang drijvend wist te houden. In Rotterdam was hij op aandringen van de psychiater bij een zwemclub gegaan en daar had hij goed leren zwemmen, ook al was zijn lidmaatschap als sociaal experiment een mislukking geweest: hij bleef een eenling, hij hoorde er niet bij.
Sinds hij op La Gomera was had hij niet meer gedronken, weinig gegeten, veel gezwommen en veel gerust. Al na een week voelde zijn lichaam weer schoon en fris. Hij was er trots op dat hij zich nog zo snel herstelde.

image - 2020-03-27T113405.366

Titel: Zwarte schuur
Schrijver: Oek de Jong
Uitgeverij: Augustus
isbn: 9789025457679

 

Parijs is een feest – Ernest Hemingway

Geplaatst in Romans door

image - 2020-03-25T123340.477

Volgens Lily

In 1964 (drie jaar na het overlijden van Hemingway) verscheen dit boek voor het eerst onder de originele titel: A Moveable Feast. Na de aanslagen op Parijs in 2015 werd dit boek opnieuw een bestseller in Frankrijk, vooral vanwege de ode aan de veerkracht van Parijs. In Parijs is een feest zoals de Nederlandse vertaling luidt, gaat Ernest Hemingway in op de jaren dat hij en zijn eerste vrouw Hadley in Parijs woonden, van 1921 tot 1926. Het literaire wereldje waarin Hemingway zich begeeft beschrijft hij heel mooi. Hoe hij op bezoek gaat bij Gertrude Stein, hoe hij op reis gaat met F. Scott Fitzgerald en kennis maakt met Ezra Pound. Hij bezoekt ook de boekwinkel van Sylvia Beach: Shakespeare and Company waar hij gratis boeken mag lenen. Maar het geeft ook een mooi inkijkje in hoe Hemingway werkte. Als hij even geen inspiratie had zei hij tegen zichzelf: “Schrijf de waarste zin die je kent, en ga van daaruit verder.” En dat lukte dan ook altijd weer.

Over F. Scott Fitzgerald schreef hij:

Als hij een boek kon schrijven dat zo goed was als The Great Gatsby, was ik ervan overtuigd dat hij een zelfs nog beter boek kon schrijven.

De nieuwe vertaling bevat een voorwoord van Patrick Hemingway (zoon van), een inleiding door Seán Hemingway (kleinzoon van) en een nawoord van Gustaaf Peek. En dat nawoord geeft nog weer veel nieuwe interessante informatie.

…dit boek bevat materiaal van de remises van mijn geheugen en mijn hart. Zelfs als het ene me bedriegt en het andere niet bestaat.

Een opvallend boek, zeker een aanrader!

Fragment

Als de lente kwam, zelfs de valse lente, waren er geen problemen meer, behalve waar je het gelukkigst kon zijn. Het enige wat een dag kon verpesten, waren mensen en als je erin slaagde geen afspraken te maken, had geen enkele dag grenzen. Mensen perkten altijd het geluk in, behalve die paar die zo goed waren als de lente zelf.
Op de ochtenden in de lente werkte ik vroeg terwijl mijn vrouw nog sliep. De ramen stonden wijd open en de kinderkopjes op de straat droogden op na regen. De zon droogde het natte aangezicht van de huizen waarop het raam uitkeek. De winkels waren nog gesloten. De geitenherder kwam de straat in en blies op zijn fluitje en een vrouw die op de verdieping boven ons woonde, kwam op het troittoir naar buiten met een grote pot. De geitenherder koos een van de zwaar bezakte zwarte melkgeiten en melkte haar boven de pot, terwijl de hond de andere geiten de stoep op duwde. De geiten keken om zich heen en draaiden met hun nek als toeristen. De geitenherder nam het geld aan van de vrouw en bedankte haar en ging fluitend de straat op en de hond dreef de kudde voor zich uit, hun hoorns gingen heen en weer. Ik ging weer aan het werk en de vrouw kwam de trap op met de geitenmelk.

ernest hemingsway

Titel: Parijs is een feest
Schrijver: Ernest Hemingway
Uitgeverij: De Arbeiderspers
isbn: 9789029509985

Broer – Mahir Guven

Geplaatst in Romans door

image (97)

Volgens Lily

Openingszin:

De enige waarheid is de dood. De rest is bijzaak. Wat je in het leven ook overkomt, dood ga je toch. Als je dat eenmaal beseft, hoef je alleen nog maar op zoek naar een levensdoel.

Soms lees je een boek dat in niets lijkt op alle andere boeken die je ooit gelezen hebt. Zo’n boek is Broer van Mahir Guven. Een verhaal over twee broers die opgroeien in een Frans-Syrisch gezin in een voorstad van Parijs. De ene wordt taxichauffeur, net als zijn vader, de ander gaat naar Syrië als verpleger. Maar hij komt terug. En daar ziet niemand in Frankrijk op te wachten, behalve zijn broer.
Guven schrijft vol humor, maar ook vol diepgang, ik zat regelmatig met een brok in mijn keel te lezen over hun leven. Een leven in een maatschappij die hun weinig kansen geeft. Maar het blijven broers.

De verzoeningspoging moest van mij komen, zo is het leven, alleen als je hart bloedt dringt vrede tot je door.

Mahir Guven ontving voor dit boek de Prix Goncourt du Premier Roman 2018. Le Figaro noemt Broer een huzarenstuk. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Zeker een aanrader!

Op de snelweg vraten we kilometers met de honger van een Somaliër bij een slagerij op een ramadan-avond.

Fragment

De rook van mijn sigaret steeg op en prikte in mijn ogen. Mijn tandvlees bloedde weer. Het peloton islamisten dat uit de bus was gestapt kwam mijn kant op. Ik wist zeker dat ze me gingen tackelen om mijn snef (joint). Dat gebeurde dus ook. Maar ze gingen niet drammen, want het was al laat. Vanaf een bepaald uur zoek je liever je bed op dan God.
Er stapte een laatste gozer uit die bus. Een spook. Hij keek naar de grond en liep niet achter de rest aan. Hoodie. Ongewassen blauwe spijkerbroek. Mijn kapsel. Mijn lengte. Zelfde huidskleur. Ik kende alles aan hem. Hij had zelfs de loop van de boys bij ons uit de buurt. Zijn ene hand in zijn zak, aan de andere hing zijn tas over zijn schouder. Er minderde een auto vaart, hij opende het portier, vroeg iets en stapte in. De banden piepten in een plas en de auto scheurde het donker in.
Perplex, broer. Ik was perplex. Ik kreeg geen lucht meer. Deze keer kon ik mezelf geen verhalen ophangen: ik zag mijn eigen verhaal voor m’n ogen. Ik had niet eens de reflex om zijn naam te roepen. Een paar seconden nadat hij ervandoor was smeet ik mijn peuk weg, rukte het portier open, slingerde mijn voeten in de wagen, m’n kont op de stoel, de sleutel in de Neiman, trapte de koppeling in, het gaspedaal, ik keerde, toeterde met links en reed het station uit, achter ze aan.

image (98)

Mahir Guven

Titel: Broer
Schrijver: Mahir Guven
Uitgeverij: Ambo|Anthos
isbn: 9789026346316