Tagarchief: leven

Verwachting – Anna Hope

Geplaatst in Romans door
Volgens Lily

Een van de zekerheden van het leven: life goes on. Of je nou wilt of niet. De vriendinnen Hannah, Cate en Lissa wonen in 2004 in hetzelfde huis in Londen en hebben het goed. Ze daten, slapen uit, gaan naar de markt voor de lekkerste dingen en picknicken in het gras voor hun huis met flessen wijn. Hun hele leven nog voor zich. In Verwachting van Anna Hope worden de levens van deze drie vrouwen in diverse stadia van hun leven beschreven.

Op de avond van Hannahs huwelijk heeft Cate seks met de enige andere single aan haar tafel, een neef van Nathan, een Londense bankier van achtendertig.

Er wordt heen en weer gesprongen in de tijd, zo tussen 1995 en 2018. Carrières, mannen, kinderen, kinderwens, depressies, alles komt aan de orde. En veel is herkenbaar.

Om te beginnen moet ik zeggen dat de druk die vrouwen voelen om voor een perfect huis te zorgen een van de grootste misdaden van het kapitalisme is.

Op de cover wordt vermeld dat als je fan bent van Sally Rooney, je Verwachting fantastisch zult vinden. Daar ben ik het dan niet helemaal mee eens. Rooney heeft op mij meer indruk gemaakt. Maar het is zeker een heerlijk boek (bijvoorbeeld voor bij het zwembad, daar las ik hem ;))

Maar de lijst van dingen waar ze dankbaar voor zijn, al zijn die soms moeilijker te benoemen, is ook lang: kleine dingen die niet meer zo klein lijken. Ogenblikken.

Ik weet zeker dat dit boek binnenkort verfilmd gaat worden.

Fragment

Ze gaat naar bed als haar ouders ook gaan, om halftien, en dan ligt ze in haar oude kamertje in haar eenpersoonsbed. Aan de muur hangt een foto van haar met haar vader op haar huwelijksdag, buiten in het park – het middaglicht. Die groene jurk.
Haar moeder komt uit de badkamer en steekt haar hoofd om de deur.
‘Heb je nog iets nodig?’
‘Nee hoor mam, dank je.’
‘Wil je een kruik?’
‘Nee hoor.’
‘Maar het is nogal fris vanavond. En ik dacht, voor je buik misschien… Na alles.’
‘Hoeft echt niet, dank je, mam.’
‘Goed, kindje. Truste dan.’
‘Truste mam.’
Haar moeder doet de deur zachtjes dicht en Hanna bedenkt niet voor het eerst dat haar ouders, die in haar ogen altijd zo’n klein, beperkt leventje hadden, de kunst van de vriendelijkheid beheersen. Vroeger kamde ze hen altijd af – de krant die ze lazen (de Daily Mail), de programma’s waar ze naar keken (soaps en natuurdocumentaires). Hun politieke voorkeur. Hun godsdienst (anglicaans). Hun beperkte horizon. Hun naïviteit. Hun maatschappelijke klasse.
En toch zijn ze zo vriendelijk.
Ze houden van hun kinderen en ook nog steeds van elkaar.
Hoe doen ze dat toch? Hebben ze het in de loop der tijd geleerd? De gestage groei van de gewoonte, van de dagen, opgebouwd uit zulke kleine, eenvoudige dingen?

Titel: Verwachting
Schrijver: Anna Hope
Uitgever: ambo|anthos
Advertentie

De kolibrie – Sandro Veronesi

Geplaatst in Romans door

Volgens Lily

In Italië is De kolibrie van Sandro Veronesi uitgeroepen tot boek van het jaar door de belangrijkste krant van Italië, de Corriere della Sera. Veronesi is in Italië dan ook een sterauteur. Hoewel hij regelmatig overhoop ligt met de heersende moraal in zijn land: dat het eind van De kolibrie over euthanasie gaat bijvoorbeeld leverende de sterauteur toch weer veel commentaar op.

Hoe vertel je over het ontluiken van een grote liefde als je al weet dat het slecht gaat aflopen?

In De kolibrie springt Veronesi heen en weer in de tijd, tussen 1960 en 2030. Het beschrijft het leven van Marco Carrera die als kind een groeistoornis had en daarom de kolibrie wordt genoemd. Marco blijkt echter in zijn latere leven ook een echte kolibrie te zijn: hoe hectisch zijn leven ook is, hij blijft in evenwicht, wil niet dat er wat verandert.

Hij ging weer gokken: dit was het echte verzet, en zijn redding. Want zo was het nu eenmaal, Marco had in zijn hele leven nooit zo veel plezier beleefd als tijdens het gokken – een plezier dat hij echter lang geleden had opgeofferd voor het gezinsleven.

Marco vindt eigenlijk dat hij niet het recht heeft om te leven. Op een gegeven moment zit hij samen met zijn vriend die voorspellende gaven heeft in een vliegtuig. Zijn vriend wil vlak voor het opstijgt uit het vliegtuig. Marco gaat maar met hem mee. Het vliegtuis stort daarna neer zonder een overlevende. Hij voelt zich daar zijn hele leven schuldig over.

Marco is verliefd op een andere vrouw dan zijn eigen vrouw, de liefde van zijn leven, maar doet daar verder niets mee. Uiteindelijk vindt hij de zin van het leven in het opvoeden van zijn kleinkind: de nieuwe mens.

Het boek is opgebouwd uit fragmenten: mails, telefoongesprekken, brieven, whatsappjes enz. En het heeft verwijzingen naar de populaire hedendaagse cultuur zoals manga-strips, en populaire tv-series en films. In literatuur kom je dat niet vaak tegen. De kolibrie is een heel apart boek, en dat is het. Maar ga het zeker lezen!

Fragment

De plek is Bolgheri, of eigenlijk dat stukje kust ten zuiden van Marina di Bibbona, dat sommigen Renaione en anderen Palone noemen, maar wat de familie Carrera over het algemeen Bolgheri noemt, waarmee ze dus niet het nabije gehucht vlak bij het Castelle della Gherardesca bedoelen, hoewel het direct aan het pijnbomenbos en het strand ligt – en ook dat is overigens nog bijna geheel privébezit van die adellijke familie. Het echtpaar Carrera heeft begin jaren zestig bij dit woeste stukje kust een klein, vervallen huisje kunnen kopen, direct achter de duinen, met een stukje pijnbomenbos eromheen. Dit huis zou het geluk symboliseren dat ze, in hun overtuiging, met twee kleine kinderen en een derde op komst over de wereld zouden verspreiden. De renovatie van de bouwval werd door hen samen in harmonie uitgevoerd, Letizia deed de vorm en Probo de uitbreiding, aangezien het huis in die tijd voortdurend werd uitgebreid en verfraaid, met en zonder vergunningen, om uiteindelijk van het kleine boerderijtje dat het was te veranderen in een elegant toevluchtsoord in het hart van de Maremma. Jammer dat de harmonie tussen Letizia en Probo in de tussentijd was verdwenen; dat ze elk jaar koppig met zijn allen hun vakantie hier kwamen doorbrengen leek voornamelijk automutilatie die verworden was tot een slechte gewoonte.

Titel: De kolobrie
Schrijver: Sandro Veronesi
Uitgever: Prometheus
isbn: 9789044643893

Filosofie voor een weergaloos leven – Lammert Kamphuis

Geplaatst in Non-fictie door

image - 2020-04-15T205532.018

Volgens Lily

Voor de derde Non-fictie Leeslounge lazen we Filosofie voor een weergaloos leven van Lammert Kamphuis. Vanwege de coronamaatregelen dit keer niet in de bibliotheek, maar online. Waar ik eerst dacht dat de titel sloeg op het hebben van een té gek leven, vertelt de inleiding dat je slechts één leven hebt, zonder generale repetitie, dus dat het weergeloos is: het gaat niet ‘weer’. Dus je kun het maar beter in één keer goed doen 😉

Waar de behoeften van de wereld en jouw talenten elkaar kruisen, daar ligt je roeping.

In drie delen zet Kamphuis uiteen hoe je filosofie toe kunt passen in het hedendaagse leven: in je verhouding tot de wereld, voor de relatie met anderen en voor de verbinding met jezelf. Wat me direct al aanspreekt is dat je niet moet stoppen met denken door bijvoorbeeld te gaan mediteren, maar juist door je denken uit te dagen en te spiegelen aan andere denkers (en door veel te lezen denk ik er dan direct bij).

Kamphuis vindt het hedendaags credo dat je groots en meeslepend moet leven niet de weg. Weg met die bucketlist, je kunt je beter richten op vriendschappen en relaties. Want dat is ten slotte toch meer waard dan een mooie carrière of een huis vol dure dingen die je toch niet nodig hebt als het er op aan komt.

Filosofie is al eeuwenlang een welkom medicijn tegen dogmatisch en fundamentalistisch denken.

En dan hoef je niet helemaal terug naar de Socrates, Plato of Aristoteles, maar ook in het hedendaagse leven zijn genoeg filosofische uitdagingen te vinden in bijvoorbeeld muziek en kunst. Maar ook de dood is een onderwerp dat niet geschuwd wordt. Het boek zit vol met leuke weetjes. En aan het eind een lange lijst van boeken die je ook nog zou kunnen lezen om je verder te verdiepen. Want je moet jezelf blijven uitdagen, als ik Kamphuis goed interpreteer. Lezen dus dit boek!

Fragment

Filosofie is een training in perspectivistische lenigheid. (…)
Filosofie nodigt uit om kritisch te kijken naar schijnbaar vanzelfsprekende ideeën en handelingen. Door te filosoferen creëer je een gezonde ruimte tussen jou en je vastgeroeste gedachtepatronen. Hierdoor word je flexibeler in je hoofd en ontdek je dat je vrijer bent in je denken dan je ooit gedacht had. Niet door te stoppen met denken vind je rust, maar door je denken uit te dagen en te verrijken met eeuwenoude en kersverse filosofische ideeën. Zo leer je relativeren en op nieuwe manieren te kijken naar de wereld, naar anderen en naar jezelf.
De filosofiegeschiedenis is een gesprek van meer dan 2500 jaar, waarin men op zoek is naar de juiste woorden. Het is een geruststellende gedachte dat de vragen die jij jezelf stelt filosofen al eeuwenlang uit hun slaap houden. Filosofie geeft geen antwoorden, maar al filosoferend kun je wel taal vinden die in jou resoneert, waarbij jij je thuis voelt.

image - 2020-05-14T124104.231

Op YouTube is het filmpje te vinden waarin Kamphuis uitlegt wat Kuipvrees is (en hoe je van je faalangst af kunt komen).

Titel: Filosofie voor een weergaloos leven
Schrijver: Lammert Kamphuis
Uitgever: De Bezige Bij
isnb: 9789403118307

Als de winter voorbij is – Thomas Verbogt

Geplaatst in Romans door

image - 2020-03-25T123807.035

Volgens Lily

De hoofdpersoon uit Als de winter voorbij is, is Thomas, die net als Verbogt ook begin 60 is en uit Nijmegen komt. Het boek begint als Thomas nog een kind is en zijn adoptief zus Becky verliest. Dit verlies blijft hij zijn hele leven met zich meedragen.

En ik dacht: ik had haar aan moeten kijken. Ik had iets moeten zeggen. Dan was ze langer gebleven.

Vervolgens maken we kennis met diverse vrouwen in zijn leven. Waarbij hij zich ook steeds afvraagt of hij het op een bepaald specifiek moment anders had moeten doen.
We kunnen nog zo ons best doen, maar Als de winter voorbij is leert maar weer eens dat we hoe dan ook elkaars voorbijgangers zijn. En dat slechts een enkel moment bepalend is voor de rest van ons leven: in dit geval de kus van Lin.

De psychiater haalde zijn schouders op en strekte zijn handen naar me uit als iemand die triomfantelijk iets wil laten zien, hij lachte trots en zei: ‘Zie je, je kunt je niet eens overgeven aan wat ik net tegen je zei.’

Hoewel het goed geschreven is, kan Als de winter voorbij is me toch niet echt boeien, en dat had ik ook met Hoe alles moest beginnen (zie elders op dit blog). Het gaat niet écht ergens over. Het zijn overpeinzingen van Verbogt die samen een boek vormen.

Fragment

Lin gaf ook licht. Later keerde ze terug in vrouwen met wie ik een relatie kreeg die meestal niet lang duurde. Ik zocht Lin in hen. Natuurlijk! Ik vroeg me af waarom, wat wist ik van haar? Niets, alleen wat ze opriep. Wat het was? Helderheid, plezier dat de diepte in ging.
Misschien is het zo dat je bij wie je bent, iemand bedenkt, ja, ik weet het zeker, iemand die de ander is. En iedereen die op je pad komt moet bij de horen, op wat voor manier dan ook, anders hoeft het niet, anders kun je er niet mee omgaan. De ander is wie je bent en wie je niet bent, maar wel zou moeten zijn. De balans in je leven. Ik weet het zeker. Het is de aantrekkingskracht die sommige mensen op je uitoefenen. De ander bepaalt die aantrekkingskracht. Lin is mijn ander.

image - 2020-04-15T202954.752

Thomas Verbogt

Titel: Als de winter voorbij is
Schrijver: Thomas Verbogt
Uitgever: Nieuw Amsterdam
isbn: 9789046819326