Volgens Lily

Openingszin:

De enige waarheid is de dood. De rest is bijzaak. Wat je in het leven ook overkomt, dood ga je toch. Als je dat eenmaal beseft, hoef je alleen nog maar op zoek naar een levensdoel.

Soms lees je een boek dat in niets lijkt op alle andere boeken die je ooit gelezen hebt. Zo’n boek is Broer van Mahir Guven. Een verhaal over twee broers die opgroeien in een Frans-Syrisch gezin in een voorstad van Parijs. De ene wordt taxichauffeur, net als zijn vader, de ander gaat naar Syrië als verpleger. Maar hij komt terug. En daar ziet niemand in Frankrijk op te wachten, behalve zijn broer.
Guven schrijft vol humor, maar ook vol diepgang, ik zat regelmatig met een brok in mijn keel te lezen over hun leven. Een leven in een maatschappij die hun weinig kansen geeft. Maar het blijven broers.

De verzoeningspoging moest van mij komen, zo is het leven, alleen als je hart bloedt dringt vrede tot je door.

Mahir Guven ontving voor dit boek de Prix Goncourt du Premier Roman 2018. Le Figaro noemt Broer een huzarenstuk. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Zeker een aanrader!

Op de snelweg vraten we kilometers met de honger van een Somaliër bij een slagerij op een ramadan-avond.

Fragment

De rook van mijn sigaret steeg op en prikte in mijn ogen. Mijn tandvlees bloedde weer. Het peloton islamisten dat uit de bus was gestapt kwam mijn kant op. Ik wist zeker dat ze me gingen tackelen om mijn snef (joint). Dat gebeurde dus ook. Maar ze gingen niet drammen, want het was al laat. Vanaf een bepaald uur zoek je liever je bed op dan God.
Er stapte een laatste gozer uit die bus. Een spook. Hij keek naar de grond en liep niet achter de rest aan. Hoodie. Ongewassen blauwe spijkerbroek. Mijn kapsel. Mijn lengte. Zelfde huidskleur. Ik kende alles aan hem. Hij had zelfs de loop van de boys bij ons uit de buurt. Zijn ene hand in zijn zak, aan de andere hing zijn tas over zijn schouder. Er minderde een auto vaart, hij opende het portier, vroeg iets en stapte in. De banden piepten in een plas en de auto scheurde het donker in.
Perplex, broer. Ik was perplex. Ik kreeg geen lucht meer. Deze keer kon ik mezelf geen verhalen ophangen: ik zag mijn eigen verhaal voor m’n ogen. Ik had niet eens de reflex om zijn naam te roepen. Een paar seconden nadat hij ervandoor was smeet ik mijn peuk weg, rukte het portier open, slingerde mijn voeten in de wagen, m’n kont op de stoel, de sleutel in de Neiman, trapte de koppeling in, het gaspedaal, ik keerde, toeterde met links en reed het station uit, achter ze aan.

Mahir Guven

Titel: Broer

Schrijver: Mahir Guven

Uitgeverij: Ambo|Anthos

isbn: 9789026346316