Volgens Lily
Jean Perdu heeft een boekenschip in de Seine liggen, waar hij boeken verkoopt als medicijn voor de kwalen van het leven. Maar zijn eigen grootste kwaal: het verlies van zijn grote liefde Manon, kan hij niet genezen. Nina George die tot het verschijnen van dit boek vooral bekend was in eigen land (Duitsland), heeft met De boekenapotheek aan de Seine haar internationale doorbreek geschreven. Het is wel een boek waar je even in moet komen. In het begin wordt de naam van Manon niet genoemd maar vervangen door ***. En de gewone en cursieve zinnen wisselen elkaar af. Dat leest niet altijd even lekker. Maar wanneer je eraan gewend bent, wordt het beter leesbaar en kun je je op het verhaal richten in plaats van op de vormgeving.
Als Jordan ooit een vaderlijke raad van hem nodig had, zou Perdu tegen hem zeggen: ‘Luister nooit naar de angst! Angst maakt dom.’
Jean Perdu gaat op een gegeven moment met de boekenapotheek op pad naar het zuiden van Franrijk. Hij zal uiteindelijk eindigen in Sanary-sur-Mer.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom er niet meer boeken over het leven worden geschreven. Sterven kan iedereen. Maar leven?
Het boek bevat aan het eind nog enkele recepten typisch voor de Provence. Zoals Lavendelijs met lavendelsiroop of -honing. En een voorbeeld van De dertien desserts van Provençaalse streekproducten, een bijna honderd jaar oude traditie bij het kerstdiner. Ze symboliseren de dertien deelnemers aan het Laatste Avondmaal (Jezus en de twaalf apostelen).
Nina George woont afwisselend in Berlijn en Bretagne. Na het dankwoord schrijft George nog een PS: … en dank aan elke boekhandelaarster en elke boekhandelaar die helpt om mij te betoveren. Met boeken kan ik gewoon beter ademen.
En zo is het.
Fragment
Perdu knikte. Kästner had in 1936, kort voordat Europa in de zwartbruine duisternis verzonk, een Lyrische Huisapotheek uit de poëtische medicijnkast van zijn werken samengesteld en uitgegeven. ‘Dit boek dient als therapie voor het privéleven,’ schreef de dichter in zijn voorwoord. ‘Het is, veelal in homeopatische dosering, bedoeld als middel tegen de kleine en grote moeilijkheden van het bestaan en dient ter “Behandeling van het gemiddelde innerlijke leven”.’
‘Kästner was een van de redenen waarom ik mijn boekhandel De Literaire Apotheek heb genoemd,’ zei Perdu. ‘Ik wilde gevoelens behandelen die niet als lijden worden erkend en die nooit door artsen worden gediagnosticeerd. Al die kleine gevoelens en aandoeningen waar geen therapeut zich voor interesseert omdat ze te klein en te ongrijpbaar zouden zijn. Het gevoel wanneer de zomer weer ten einde loopt. Of het besef dat je geen heel leven meer hebt om je plek te vinden. Of de lichte droefenis over een vrienschap die toch niet dieper wordt, waardoor je verder moet zoeken naar een zielsverwant voor het leven. Of de zwaarmoedigheid op de ochtend van je verjaardag. Heimwee naar de lucht van je kindertijd. Zulke dingen.’
Nina George
lilysbooksandcooks 