Volgens Lily
Niets leukers dan wanneer je een goed boek hebt gelezen en er een vervolg blijkt te bestaan. Na De geniale vriendin kon ik niet wachten om met het vervolg De nieuwe achternaam te beginnen. De geniale vriendin eindigt op de laatste pagina namelijk met een enorme cliffhanger (slim gedaan). Afgelopen september ging ik een weekje op vakantie naar Italië en vond dat een mooie gelegenheid om dit boek te gaan lezen. (Een boek lezen in het land waarin het speelt vind ik altijd een extra dimensie geven.) En het bleek een heuse pageturner te zijn. Heerlijk geschreven, mooi uitgewerkte karakters en met veel vaart vertelt (hoewel de lijst van personages achterin geen overbodige luxe is, want er komen nogal wat namen voorbij). In De nieuwe achternaam (adolescentie) volgen we het leven van Lila en Elena verder. Lila trouwt jong en blijft in de (achter)wijk in Napels wonen, terwijl Elena naar de middelbare school gaat en uiteindelijk zelfs naar de universiteit. Elena Ferrante heeft met het vierluik de Napolitaanse romans een hit van wereldformaat geschreven. Niet alleen in Europa maar ook inmiddels in Amerika is de serie een bestseller. En ik snap dat best.
En ook dit boek wordt op de allerlaatste bladzijde weer afgesloten met een goeie cliffhanger, dus ik moet ook deel 3 (Wie vlucht en wie blijft) gaan lezen, wat jammer nou ;). Aanrader!
Fragment
Ik antwoordde niet, was te ontroerd. Zat Lila zo in elkaar? Was ze niet net zo koppig en ijverig als ik? Haalde ze gedachten, schoenen, geschreven en gesproken woorden, ingewikkelde plannen, razernij en uitvindingen alleen maar tevoorschijn om mij iets van zichzelf te laten zien? En raakte ze verloren als ze die reden niet meer had? Zou ze zoiets als ze met haar trouwfoto had gedaan ook nooit meer kunnen doen? Was alles bij haar vrucht van de chaos van de omstandigheden?
Ik had het gevoel dat ergens in me een langdurige pijnlijke spanning verslapte, en haar glanzende ogen en kwetsbare glimlach vertederden me. Maar het duurde niet lang. Ze bleef praten, streek met een gewoontegebaar over haar voorhoofd en zei bedroefd: ‘Ik moet altijd bewijzen dat ik beter ben’, en somber voegde ze daaraan toe: ‘Toen we deze zaak openden, liet Stefano me zien hoe je met het gewicht kon sjoemelen. Eerst schreeuwde ik dat hij een dief was: “Zo verdien je dus je geld!” Maar later kon ik de verleiding niet weerstaan en heb ik hem laten zien dat ik het ook kon, ik heb ook onmiddellijk eigen manieren gevonden om te knoeien en ze hem laten zien, ik bedacht steeds nieuwe manieren. Ik belazer jullie allemaal, ik knoei met het gewicht en met duizend andere dingen, ik belazer de wijk, vertrouw me niet, Lenù, vertrouw niet wat ik zeg en doe.’
Tijdens mijn reis naar Puglia (Italië) van afgelopen september, zag ik de complete serie boeken liggen in een fraaie boekwinkel in Lecce. Ook deze covers zijn mooi! Jammer alleen dat in de Nederlandse vertaling van de titels het woord ‘storia’ niet is meegenomen.
lilysbooksandcooks 