Volgens Lily

Ik heb een rare verhouding met verhalen. Lees niet graag verhalenbundels. Iedere keer weer in een verhaal komen vind ik lastig. Maar Giovanna’s navel stond nog op mijn lijstje omdat ik hou van de schrijfstijl van Ernest van der Kwast. Het grootste verhaal uit deze bundel van 5 verhalen is Giovanna’s navel, een mooi klein verhaal over een verliefde jongen die het meisje van zijn dromen verliest, zijn hele leven niet meer terugkomt naar de plaats waar ze elkaars geliefden waren, maar ten slotte toch de trein terug neemt naar Lecce en naar Giovanna. Een mooi, ontroerend, klein, romantisch verhaal.

Fragment

Toen zweeg Ezio.

Hij wilde geen gesprek voeren over de telefoon, niet na zestig jaar. Hij zou in de avond een overhemd en pantalon in een koffer doen, een paar sokken en een onderbroek. Hij zou vroeg naar bed gaan, hij ging altijd vroeg naar bed, en de volgende ochtend zou hij naar het station lopen en de trein naar Lecce nemen. Haar adres stond op de achterkant van de witte opengescheurde envelop. Het was een straat waar hij als jongen talloze malen doorheen was gelopen. Hij herinnerde zich een bakker en de geur van croissantjes met amandel. Ezio zou een taxi naar haar huis nemen en op de bel naast de deur drukken. De deur zou langzaam opengaan en dan zouden ze praten en alles te weten komen over hun lange leven dat ze zo ver van elkaar hadden geleefd.

Lecce/San Cataldo

Titel: Giovanna’s navel

Schrijver: Ernest van der Kwast

Uitgever: De Bezige Bij

isbn: 9789023474227