Volgens Lily
‘Ontdek de bekendste mythe over Troje verteld vanuit het perspectief van de vrouwen’ staat er op de achterflap. Als leek denk je dan direct aan het bekende verhaal van het Paard van Troje. Maar die komt in dit boek van Pat Barker niet voor. Ook de opmerking op de cover zaait verwarring. Want Barker is wel Booker Prize-winnaar, maar niet met De stilte van de vrouwen.
We werden ter inspectie in een rij voor de hutten gezet. Twee mannen die niets zeiden, alleen tegen elkaar, liepen de rij vrouwen af, trokken hier een lip en daar een ooglid omlaag, prikten in buiken, knepen in borsten, staken hun handen tussen onze benen. Ik begreep dat we werden gekeurd voor de verdeling.
Dit boek is gebaseerd op de Ilias van Homerus, en daar komt het Paard niet in voor. Die speelt wel in een rol in de Aeneis van Vergillius, twee verschillende verhalen over hetzelfde onderwerp dus. De Ilias is een mannenepos: de strijd tussen twee mannen om een vrouw, Helena. In De strijd van de vrouwen wordt echter het leven van Briseïs gevolgd, zij wordt door Achilles opgeëist als oorlogstrofee nadat hij haar dorp heeft veroverd.
En zo begon het grootste bloedbad van de oorlog. Toevallig ken ik de namen van alle mannen die die dag werden gedood. Ik zou ze zo voor je op kunnen noemen als dat enige zin had.
Ik ben weinig enthousiast over dit boek. Je volgt Briseïs dan wel, maar wat ze nou echt denkt lees je niet. Gaande weg het boek is het toch gewoon het verhaal van Achilles en de oorlogsvoering (met heeeel veel bloed en doden) die uitgebreid wordt beschreven. En de setting van het hele verhaal wordt mij als leek ook niet helemaal duidelijk. Eigenlijk moet je enige kennis hebben van dit verhaal om het goed te kunnen volgen. Het is ook rommelig geschreven, kortom, als je een boek wilt lezen over deze tijd kun je volgens mij beter Mythos van Stephan Fry nemen of Circe van Madeline Miller. Want dat het hip is om over de oude mythologie te schrijven is wel duidelijk.
Wel werd me ineens duidelijk wat er met de uitspraak ‘een achilleshiel’ werd bedoeld:
De hiel van Achilles. Van alle legendes die over hem de ronde deden was dat verreweg de onnozelste. Kennelijk had zijn moeder hem in het water van de Lethe gedompeld, in een wanhopige poging hem onsterfelijk te maken, maar hem daarbij aan zijn hiel vastgehouden, waardoor dat het enige deel van zijn lichaam was dat niet tegen sterfelijk letsel bestand was.
Fragment
Ik keek naar de veranda. Hier en daar brandden nog wat fakkels, al waren die bijna aan het druipende eind van hun bestaan. De penetrante geur van koud rundervet hing in de lucht. Binnen in de hut hield het geroezemoes van stemmen aan. Ik had graag naar de zee gewild, om er misschien zó in te lopen, zoals ik toen ik hier woonde altijd had gedaan, maar dat durfde ik natuurlijk niet. Ik bleef zitten als een getuide geit, terwijl ik wist dat aan de andere kant van die deur over mijn lot werd beslist. Ik legde mijn hand op de ketting van mijn moeder en omsloot de opalen heel voorzichtig, een voor een. Ze voelden aan als eieren, nog warm van de leg. Doelbewust keerde ik terug naar Lyrnessus, ging op het bed in mijn moeders kamer zitten, zag hoe ze zich mooi maakte voor een feest. Het moet iets bijzonders zijn geweest, misschien de trouwdag van mijn oudste broer, want ze deed de opalen ketting om. Soms, als ze niet al te veel haast had, mocht ik haar haar borstelen…
Terwijl ik de warmte van de herinnering inademde vergat ik waar ik was, tot ineens de deur werd opengegooid en Odysseus gebaarde dat ik binnen moest komen.
lilysbooksandcooks 