Volgens Lily
Wanneer je nou een echte feel good roman zoekt, dan ben je bij Het zwembad aan het goede adres! Het zwembad is het debuut van Libby Page. Page hield haar debuut dicht bij huis. Ook zij is journaliste en zwemt graag, net als Kate uit Het zwembad die samen met Rosemary van 84 jaar oud iedere dag zwemt in het Lido van Brixton. Het duurde even voor ik door had dat Brixton een wijk in Londen is, maar goed, weer wat geleerd. Het verhaal is niet uniek, zelfs een beetje ‘voorspelbaar’, maar dat doet niets af aan het boek. Het is hartverwarmend! We zouden allemaal wel willen wonen in zo’n wijk waar iedereen het voor elkaar opneemt, waar gemeenschapszin heerst, waar je als oudere niet alleen bent, waar liefdes levenslang duren en waar je lekker kunt zwemmen in het buurtbad waar jong en oud komen. Want dat heb ík dan weer gemeen met de hoofdrolspelers uit dit verhaal: ook ik geniet iedere zomer weer van mijn abonnement op het openlucht zwembad!
En zoals dat hoort bij een feel good roman las ik het in één keer uit tijdens een retourtje Gouda-Groningen. Dus zoek je nog een echte pageturner waar je vrolijk van wordt: lees Het zwembad!
Fragment
‘Er was een jongen,’ zegt Kate de volgende ochtend naast Rosemary op het bankje voor het zwembad. Ze hebben net gezwommen en zitten nu met een kartonnen bekertje thee, waar ze langzaam uit drinken voor Kate naar haar werk gaat.
Kate heeft die ochtend een foto van Joe gezien op Facebook, en ze denkt aan hoe die haar hart liet bonzen.
Kate kijkt opzij naar Rosemary: ze roert eindeloos in haar thee en kijkt haar vragend aan. Voor de verandering wil Kate praten. Ze weet dat die jongen, inmiddels een man die in Manchester woont, met een vriendin en twee honden, kennelijk, maar één van de dingen is die haar bezighouden, maar als ze haar herinneringen aan hem kwijt kan… nou ja, ze moet ergens beginnen.
‘Het is altijd een jongen,’ zegt Rosemary.
‘Ik was ook nog maar een meisje. Dus wat wij hadden was maar heel onbeduidend vergeleken met wat jij met George had. Ik had er allang overheen moeten zijn.’
Kate denkt aan de foto die ze die ochtend op haar telefoon heeft gezien en aan hoe ze ineenkromp bij het zien van zijn gezicht.
‘Liefde is liefde,’ zegt Rosemary. ‘Zoals een boom een boom is. Of het nou een jonge scheut is of een honderd jaar oude eik, allebei hebben ze wortels en allebei zijn ze overgeleverd aan de seizoenen.’
‘Die van jou was de eik, Rosemary, en de mijne die scheut.’
Libby Page
lilysbooksandcooks 