Boek versus Film
Volgens Lily
Voor mijn studie Bewerkte boeken las en zag ik onlangs Tirza. Het boek dat de Libris Literatuurprijs 2007 won en geschreven is door Arnon Grunberg verscheen in 2006 en stond direct in de belangstelling omdat Grunberg eens niet schreef over een moeder-zoonrelatie. Tirza gaat namelijk over de verhouding tussen Jörgen Hofmeester en zijn dochter Tirza. Jörgen heeft nog een dochter maar die zit in Frankrijk een bestiert tot zijn grote verbazing en ergenis een bed & breakfast. Zijn vrouw is er vandoor met een ander en woont op een woonboot. Jörgen en Tirza wonen samen en dat bevalt hem prima. Tot de dag dat Tirza haar eindexamenfeest viert en alles anders wordt. Zijn vrouw komt terug en op dat feest ontmoet Jörgen de vriend van Tirza: Choukri. Een alleraardigste Marokkaanse jongen. Maar toch zit het Jörgen niet lekker, want Choukri lijkt op Mohammed Atta, de man die verantwoordelijk wordt geacht voor het ongeluk met de Twin Towers in New York. En Jörgen is niet in staat om dit los van elkaar te zien. Hofmeesters leven lijkt volmaakt maar ‘In werkelijkheid is deze Lul Lampekatoen aan het eind van zijn Latijn’ (uit recensie van Arjan Peters in de Volkskrant). En dat beschrijft Grunberg fantastisch! Tirza gaat met Choukri op vakantie naar Namibië, Jörgen krijgt geen contact meer met haar en besluit haar ter plekke te gaan zoeken.
In de film wordt de rol van Jörgen Hofmeester zeer goed gespeeld door Gijs Scholten van Aschat, die van Tirza door Sylvia Hoeks en Choukri wordt gespeeld door Nasrdin Dchar. Waar het boek een redelijk chronologisch verloop kent, speelt de film met twee verhaallijnen die door elkaar getoond worden: de zoektocht naar Tirza in Namibië en het eindexamenfeest. Continu wordt er geschakeld tussen beide plekken. Noch in het boek noch in de film wordt vertelt wat voor verschrikkelijks zich afspeelt. De ontmoeting met het Afrikaanse meisje Kaisa is in de film veel sterker aangezet, waarschijnlijk omdat ze daar een gezicht heeft. Het hele deel in Namibië heeft in de film overigens een groter aandeel dan in het boek.
Ik vind het een mooie verfilming. De band tussen Tirza en Jörgen komt in beide goed naar voren. In dit geval vind ik de film net zo mooi als de film!
Fragment
Liefde was dan wel een woord dat minder betekende dan vroeger – vrijwel alle woorden betekenden minder dan vroeger – maar er zaten consequenties vast aan een halve eeuw leven, en ruim een halve eeuw leefde Hofmeester nu al. Je liet sommige mensen binnen, je gaf hun voedsel en een bed. Verantwoordelijkheidsgevoel, een diep, alles doordringend verantwoordelijkheidsgevoel, dat had het leven bij hem achtergelaten.
Hij was ingesteld op het samenwonen met Tirza. Ingesteld op het grote lege huis waarin hij rustig kon rondscharrelen zonder veel anderen tegen te komen. De afwezigheid van een partner was geen vloek gebleken, maar vrijheid. Hij was samen met zijn kind. En het was alsof het zo moest zijn, alsof het zo hoorde. Onafscheidelijk waren ze, het kind en hij. Soms wist ze al wat hij ging zeggen nog voordat hij had gesproken. De jongens die hij van tijd tot tijd in de badkamer had aangetroffen, waren niets dan passanten.
lilysbooksandcooks 