Volgens Lily
In De acht bergen van Paolo Cognetti staat de vriendschap tussen twee jongens centraal en hun levenslange zoektocht naar geluk. De een uit Milaan en de ander opgegroeid in de bergen. Wat kunnen die van elkaar leren? Een heleboel blijkt uit dit ontzettend mooie boek over eenzaamheid, vader-zoon-relatie, het lot en nog veel meer. Het verhaal is grotendeels gebaseerd op dat van de auteur zelf. Cognetti heeft er fictie van gemaakt, ‘zodat hij zich niet alleen vragen kan stellen, maar er in een romanvorm ook de antwoorden bij voor kan stellen’. Dit boek is een aanrader! Inmiddels verscheen De buitenjongen, dat een logisch vervolg is op De acht bergen.
Afgelopen week reed ik via de Italiaanse Alpen en Zwitserland naar huis van vakantie, ik heb diverse keren naar boven gekeken om me voor te stellen dat daarboven het huis staat dat ze gebouwd hebben…
Fragment
Het middelpunt van míjn wereld was in die jaren het huis dat we samen hadden gebouwd. Ik bracht er lange periodes door, van juni tot oktober, en af en toe nam ik er vrienden mee naartoe, die er meteen verliefd op werden, en zo verkreeg ik daar boven het gezelschap waar het me in de stad altijd aan had ontbroken. Doordeweeks was ik alleen, ik las, schreef, hakte hout en zwierf over de oude paden. Eenzaamheid werd een vertrouwde toestand voor me. Fijn, tot op zekere hoogte. Maar ’s zomers was er op zaterdag altijd wel iemand die me kwam opzoeken, en dan leek het huis niet langer op een kluizenaarshut en werd het een van de berghutten waar ik ooit met mijn vader kwam. Met wijn op tafel, een brandende kachel, vrienden die tot ’s avonds laat zaten te bomen en het gevoel ver wegte zijn van de bewoonde wereld dat ons voor één nacht verbroederde. De hut koesterde zich in het vuur van die intimiteit, en ik had het gevoel dat die er tussen twee bezoeken door de gloed van vasthield.
Hier de link naar het filmpje dat gemaakt werd voor het boekenpanel van De Wereld Draait Door die De acht bergen in september 2017 bespraken.
lilysbooksandcooks 