Volgens Lily
De bekeerlinge is een apart boek. Stefan Hertmans is op het spoor van het verhaal van Hamoutel gekomen, omdat hij al sinds jaren een huis bezit in het dorp waar het verhaal van Hamoutel zich moet hebben afgespeeld (Monieux) , maar dan wel 1000 jaar geleden. Het boek is samengesteld uit het verhaal van Hamoutel in de 11e eeuw, afgewisseld met het verhaal van Hertmans die het spoor van de reis die zij destijds gemaakt heeft proberen te volgen. Alleen blijf je tijdens het lezen denken, hoe weet je nou dat zij precies deze weg heeft gekozen? Er is nauwelijks documentatie overgebleven. En daar wordt het verhaal dus fictie. De verhouding tussen deze fictie en de waargebeurde elementen vind ik verwarrend. Ook vind ik de schrijfstijl van Hertmans niet overal even mooi. Soms veel te wollig en te veel voorzien van bijwoorden. Maar over het algemeen is het een mooi boek met een zeker intrigerend verhaal. En je wordt maar weer eens met de neus op de feiten gedrukt: de Joden hebben het in al die eeuwen toch niet makkelijk gehad, en dat is dan op z’n zachtst gezegd.
Fragment
Heeft Hamoutal ooit de piramiden gezien in Gizeh, het hoofd van de sfinx in de brandende zon? Wellicht niet – de voorstad Gizeh ligt aan de andere kant van de ruïnes van Fustat, ze zou al een zeer bijzondere reden moeten hebben gehad om naar die desolate plek te reizen waar dingen te zien waren die niemand begreep. Toerisme bestond niet; het verleden was nog geen bezienswaardigheid. Wanneer ik er uiteindelijk zelf sta, krioelt het van de dagjesmensen en is er geen enkele mogelijkheid om wat dan ook historisch te beleven. De hele site wordt verpest door schreeuwende venters, jolige handelaars, selfies makende Arabische studenten. Door kamelen getrokken sjeesjes rijden fotograferende toeristen rond in de woestijn. Gevlucht naar de koelte van het statige Mena House vlakbij, probeer ik me voor te stellen hoe men in Hamoutels tijd met deze kolossale getuigen van een toen onbegrijpelijke cultuur moet zijn omgegaan. Welke vragen stelde men er zich bij? Deze bouwsels moeten bovenaards geleken hebben, en in tijden waarin alles met christelijke, Joodse en islamitische religie te maken had, moeten ze volstrekt onbegrijpelijk zijn geweest. Ik vind geen getuigen uit de elfde eeuw die deze plek zelfs maar vermelden. Het hoofd van de sfinx stak misschien diep onder het hete zand.
Monieux – Zuid Frankrijk
lilysbooksandcooks 