
Volgens Lily
Na een recensie in een tijdschrift leende ik Liefde als het erop aankomt van de voor mij onbekende Duitse auteur Daniela Krien bij de bibliotheek. Het boek gaat over Paula, Judith, Brida, Malika en Jorinde. Vijf vrouwen die op zoek zijn naar liefde, die hebben gevonden of weer zijn kwijtgeraakt. En hoewel het er natuurlijk niet toe doet, maar wat een mooie cover. Gelukkig na de vertaling in stand gelaten.
‘Ik heb je niet nodig’ – hoe vaak had Brida hem die zin niet naar zijn hoofd geslingerd. Zij, die woorden hoger had zitten dan hij, had er lichtvaardig gebruik van gemaakt, had hun macht onderschat.
Het is een mooi geschreven boek, geen zin teveel, ingetogen, en invoelbaar. Ik hou van dit soort boeken. Er heerst een soort van stilte terwijl het verhaal zich aan je ontvouwt. Het is eigenlijk een mix tussen korte verhalen en een roman. Het verhaal bestaat uit vijf korte verhalen over de vijf hoofdrolspeelsters. Maar ieder kort verhaal eindigt waar het volgende korte verhaal begint en zo wordt het toch een roman. Heel mooi gedaan.
Ze was jong. Zo jong dat Jorinde medelijden kreeg. Maar een waarschuwing zou niets uithalen. Haar verliefdheid zou haar onontvankelijk maken voor de waarheid.
We kennen het allemaal, problemen met de liefde, vandaar waarschijnlijk dat het zo aanspreekt. Zeker een aanrader!
Fragment
Rustig schrijven.
Jarenlang had ze niets anders gewild.
En nu, nu ze de kinderen nog maar de helft van de tijd heeft – nu ze nog maar de helft van hun jeugdjaren meekrijgt, de helft van het plezier, de helft van hun zorgen – komen er geen woorden meer. Nu het wisselmodel, het eerlijkste verdelingsmodel wat de kinderen betreft, haar de vrijheid geeft om ongestoord te werken, droogt de bron op.
Wat haat ze het, dit model dat de kinderen hun ankers ontneemt, dat hen van vaderweek naar moederweek, van vaderhuis naar moederhuis drijft, opdat alles eerlijk geschiedt. Maar ook Brida had zichzelf niet tekort willen doen.
En zelfs nu, op vakantie, gaat het er eerlijk aan toe. De ene helft van de dag brengt Götz met Svenja en de kinderen door, de andere helft is voor Brida. En als ze toevallig met z’n allen besloten hebben om de dag aan het meer door te brengen, zien ze eruit als één grote, gelukkige familie.
