Volgens Lily
Uit het leven van een hond van Sander Kollaard is de winnaar van de Libris Literatuur Prijs 2020. Het boek ziet er niet bijster bijzonder uit en van Sander Kollaard had ik niet eerder gehoord. Was dus reuze benieuwd naar dit boek met deze opvallende titel. En, ik durf het bijna niet te zeggen, wat een tegenvaller. Niet dat dit boek slecht geschreven is, helemaal niet. Maar het pakt nergens. In een interview zegt Kollaard dat het zijn bedoeling was om één doodgewone dag uit het leven één doodgewone man te beschrijven. En van zijn hond dan natuurlijk. Als dat de opdracht was, dan is het gelukt. Hoewel er achteraf bezien dan toch nog wel veel gebeurt.
… zo is het gegaan, zo sneuvelt een huwelijk: verliefdheid wordt liefde, wordt genegenheid, wordt een soort vriendschap, wordt vanzelfsprekendheid, wordt luiheid, wordt irritatie, wordt afkeer, wordt wrokkigheid, wordt onverschilligheid, wordt gebrek aan betekenis, wordt echtscheiding.
De hond in de titel heet Schurk en wordt ziek. Maar verder lees je vooral hoe het met Henk gaat. Hoe hij met de bus op verjaardagsvisite gaat, hoe zijn relatie met zijn broer en nichtje is, enz. Je maakt ook kennis met Mia die Henk leert kennen door Schurk.
‘Want zie je Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukzoekers, in de beste betekenis van het woord…’
Zoals al genoemd, allemaal doodnormaal. Zo normaal dat ik het saai vond om te lezen. Maar uit recensies blijkt (én natuurlijk uit het feit dat hij deze belangrijke literaire prijs in ontvangst mocht nemen) dat het niet gaat om wat Henk meemaakt, maar om hoe Kollaard dit heeft beschreven. Kollaard woont zelf in Zweden (om de liefde) en heeft een hond.
Het zal mij benieuwen hoe dit boek stand gaat houden tussen alle andere literaire werken; of we over 10 jaar nog weten wie Henk en Schurk waren…
Fragment
Schurk reageert niet. Hoewel Henk een lichte teleurstelling voelt, overheerst de opluchting: de hond slaapt diep en rustig, zoals het dier dat een heel leven lang op gezette tijden heeft gedaan. Er is geen catastrofe gaande.
Hij gaat weer zitten en drinkt het restant van zijn koffie. De cd is ooit gekocht door Lydia en na de scheiding door Henk meegenomen vanwege Schurk. Lydia is een van de intelligentste vrouwen die hij kent – ze is hoogleraar computationele complexiteitstheorie, zat al op haar 23ste in de gemeenteraad van Roermond (voor de VVD), en spreekt vloeiend Engels, Frans en Spaans – maar heeft een verbluffend gebrek aan goede smaak. Ze houdt ook van Boney M. en Abba en Alphaville. Ze houdt van series als Friends en The Bold and the Beautiful. Ze houdt van magnetronmaaltijden en alcoholvrij bier. Ze houd van angorawol en lovertjes. Ze houdt van pikante lingerie en is inmiddels hertrouwd met een Amerikaan die daar wellicht ook van houdt – maar het is voor Henk een vervelend beeld dat nu wordt opgeroepen. Hoe dan ook, aanvankelijk vond hij dit gebrek aan goede smaak een charmant aspect van haar persoonlijkheid. Hij was verliefd. Verliefdheid is een waan en daar ontkwam ook Henk niet aan. Lydia’s smaak getuigde van een verfrissende eerlijkheid, zo hield hij zichzelf voor, van sociale moed, van lak aan conventies. Ze was een onafhankelijke, vrije ziel. En daarmee bewees ze hem ook een dienst: ze verstoorde zijn beschaafde orde en dwong hem om zijn eigen waarden te herijken, te herzien, om opnieuw na te denken, en daar kan geen zinnig mens bezwaar tegen hebben. Maar met het wegebben van de verliefdheid klaarde de waan op.
lilysbooksandcooks 