Volgens Lily
Hoe is het als je net een jaar getrouwd bent, en je man onterecht voor 12 jaar naar de gevangenis wordt gestuurd? Kan je huwelijk dit overleven? Of ken je elkaar dan nog niet goed genoeg en ga je verder met je eigen leven? Dit dilemma komt aan de orde in Een ongewoon huwelijk, een fantastisch boek van Tayari Jones. Het verhaal speelt zich af in de zwarte gemeenschap in Amerika. Roy en Celestial worden door een wederzijdse vriend aan elkaar voorgesteld en trouwen. Maar al snel wordt Roy verdacht van een verkrachtingszaak. Hij heeft het niet gedaan weet Celestial (wrong time, wrong place), maar Roy wordt toch veroordeeld. Er volgt een briefwisseling die je deel maakt van de problemen van een lange afstandsrelatie. Hoe gaan beiden (en hun familie) om met dit gegeven.
Het boek werd in Amerika direct bij uitbrengen een groot succes vooral omdat zowel Oprah Winfrey als Barack Obama het aanprezen. Zou het ook zo goed gescoord hebben als deze iconen zich er niet achter hadden geschaard? Het boek begint als een aanklacht tegen het falende Amerikaanse rechtssysteem, maar is toch uiteindelijk een schrijnend liefdesverhaal.
Het verhaal zit uiterst geraffineerd in elkaar. Als lezer weet je sommige dingen al voordat het beschreven wordt. Het spelen met de tijd doet Jones fantastisch in dit boek. Hoewel het begin van het boek je direct bij de lurven grijpt, wordt het einde iets taaier. Maar al met al toch een absolute aanrader!
Het motto voorin het boek geeft zo goed weer waar het verhaal over gaat:
Wat er gebeurt, is niet van jou. Het gaat jou slechts voor de helft aan. Het is niet van jou. Niet alleen van jou
-claudia rankine-
Fragment
Lieve Roy,
Ik schrijf deze brief aan de keukentafel. Ik ben alleen op een manier die meer is dan het simpele gegeven dat is de enige levende ziel ben binnen deze muren. Tot nu toe dacht ik dat ik wist wat wel en wat niet mogelijk was. Misschien is dat de ware betekenis van onschuld, dat je je geen enkele voorstelling kunt maken van pijn en verdriet in de toekomst. Als er iets gebeurt wat al het denkbare overstijgt, verander je daardoor. Het lijkt op het verschil tussen een rauw ei en een gebakken ei. Het is hetzelfde, maar toch totaal anders. Beter dan zo kan ik het niet uitlggen. Ik kijk in de spiegel en ik weet dat ik het ben, maar ik herken mezelf niet.
Soms is het al te vermoeiend voor me om simpelweg het huis binnen te gaan. Ik probeer mezelf tot rede te brengen, eraan te denken dat ik hier eerder alleen heb gewoond. Toen ging ik niet dood aan alleen slapen en dat zal ook nu niet gebeuren. Maar dit is wat verlies mij heeft geleerd over de liefde. Ons huis is niet zomaar leeg, ons huis is leeggehaald. Liefde neemt ruimte in in je leven, maakt plaats voor zichzelf in je bed. Onzichtbaar nestelt het gevoel zich in je lichaam, stroomt het door al je bloedvaten en klopt het in je hart. Als het verdwenen is, klopt er niets meer.
Voordat ik jou leerde kennen, was ik niet eenzaam, maar nu ben ik zo eenzaam dat ik tegen de muren praat en tegen het plafond zing.
Ze zeiden dat je minstens een maand geen mails mag ontvangen. Toch zal ik je elke avond schrijven.
De jouwe,
Celestial
Tayari Jones
lilysbooksandcooks 