Volgens Lily
Soms komt er een nieuw boek uit dat je direct wilt lezen. Zo’n boek was De beesten voor mij. Het is het debuut van Gijs Wilbrink dat door de Volkskrant met vijf sterren werd beoordeeld: ‘Intimiderend goed’. Ik begon, en was bij de eerste zin al binnen:
Ik wil niet veel zeggen, maar volgens mij ging het al mis met Tom Keller toen die twee ooms hem ’s nachts meenamen naar het bos en hem dingen lieten doen die een jongen van negen nog lang niet zou moeten doen.
Isa heeft bewust haar geboortegebied De Achterhoek achter zich gelaten om te gaan studeren in de grote stad. Maar als ze bericht krijgt dat haar vader wordt vermist gaat ze terug om hem te zoeken. Langzaamaan ontrafelt zich het verhaal van Tom Keller, zijn vrouw, zijn broers, zijn vader en zijn dochter Isa. En natuurlijk de nertsen.
Nog even en ze is er. Als eerste zal ze moeten aankloppen bij haar peetoom, bij zijn schuur achterop het erf. De gedachte maakt haar nu al nerveus.
Het is niet eens zo zeer het verhaal, maar de manier waarop het geschreven is dat dit boek uniek maakt. Er zit een tempo in de tekst, de soms uitgebreide zinnen buitelen over elkaar heen. Dit boek moet je zeker niet op een e-reader of iets dergelijks lezen, want dan mis je het fantastische spel van twee hoofdpersonen die om en om aan het woord zijn aan het eind van het boek.
Ik gebaarde haar me te passeren en me voor te gaan want ook al was ze dan half familie en zou die helft best kunnen deugen ik zou die andere helft me nooit in de nek laten kijken met die pitbullogen van ze.
De beesten is zo’n boek dat uniek is in alles, en dus zeker gelezen moet worden. Een aanrader! Ik geef het ook vijf sterren 😉
Fragment
Binnen werd het verwijt voltrokken. Toen Frank de kerk was binnengetreden had hij even stilgehouden, had de holle ruimte waarin zijn laatste voetstap nog nagalmde omzichtig in zich opgenomen, de sleetse kansel, de knielkussens en de banken aan de mannenkant en de vrouwenkant, de flakkerende kaarsen in de Mariakapel.
Beelden staarden hem aan. Heiligen, engelen, apostelen. Zijn geblakerde hart klopte in zijn keel. Frank hief de Lee-Enfield en draaide hem om zodat de kolf vooruit wees en de loop in zijn borst prikte. Hij schraapte zijn keel, hield even zijn adem in, en bestormde vervolgens het eerste Jezusbeeld dat hij kon vinden, ramde in volle vaart met de kolf van het geweer tegen het aardewerken hoofd van de Messias, dat in honderden stukken uiteenspatte.
Vervolgens onthoofde Frank het holle Mariabeeld aan de linkerkruisbeuk, hief het geweer als een hakbijl met twee handen boven zijn hoofd en liet het neerzijgen op enkele van de twaalf apostelen. Het hoofd van Petrus rolde over de vloer, wonder boven wonder nog intact. Frank raapte het op en slingerde het door een van de grote glas-in-loodramen.
Pastoor Lubbelink werd door het kabaal uit de middagslaap gerukt. De afgelopen weken waren zijn dromen vreemder geworden, koortachtiger en steeds moeilijke te duiden, en vanmiddag was precies zo.
Gijs Wilbrink
lilysbooksandcooks 