Fragment

Op een middag in het voorjaar kwam hij tijdens een plenzende regenbui thuis en stelde vast dat een van de ramen op een of andere manier kapot was gegaan, verschillende boeken schade hadden opgelopen en veel van zijn aantekeningen onleesbaar waren geworden. Een paar weken later ontdekte hij dat Grace en enkele vriendinnetjes in de kamer hadden mogen spelen en dat nog meer aantekeningen en de eerste pagina’s van zijn manuscript van zijn nieuwe boek verscheurd en verminkt waren. “Ik heb ze maar een paar minuten binnengelaten,” zei Edith. “Ze moeten toch ergens een plek hebben om te spelen. Maar ik weet er verder niks van. Daarvoor moet je bij Grace zijn. Ik heb haar verteld hoe belangrijk je werk voor je is.”
Toen gaf hij het op. Hij verhuisde zo veel mogelijk boeken naar zijn kamer op de universiteit, die hij met drie jonge medewerkers deelde. Daarna bracht hij veel van de tijd die hij voorheen thuis had doorgebracht op de universiteit door, en kwam hij alleen vroeg thuis als hij er zozeer naar verlangde een glimp van zijn dochter te zien, of even met haar te praten, dat hij onmogelijk kon wegblijven.

Volgens Lily

Op de achterflap staat een quote die ik onderschrijf: Stoner is een onwaarschijnlijk mooi geschreven roman over het weinig opzienbarende leven van een weinig opzienbarende man.