Fragment

De eerste twee jaar slapen we in elkaar op een matras van 1.40 m. Hij is bijna 1.90 m, ik bijna 1.60 m, met de helft van zijn gewicht. Als hij zich op zijn andere zij draait, haalt hij me als een aapje van zijn rug en vlijt me in de kromming van zijn romp en opgetrokken benen.
“Je kunt ons samen op een strijkplank leggen,” stelt hij een gastvrouw gerust als zij haar bezorgdheid uit over het smalle logeerbed.

Volgens Lily

Het is een logboek, geen dagboek, want dat doet haar denken aan haar jeugd waarin ze een dagboek bijhield. Het hartverscheurende verlies dat Palmen beschrijft, komt door de regels recht op je af. Destijds vond ik I.M. al een meesterwerk, maar dit boek is in zijn eenvoud en oprechtheid, bijna nog beter. Niet alleen haar man Hans van Mierlo overlijdt, binnen een jaar ook zijn dochter Marieke.
Palmen vindt verliefd zijn en rouwen hetzelfde: rouw is verliefdheid zonder verlossing. Mooi…