Volgens Lily

Leuk boek dat je in één keer uitleest. Over een vrouw die voor de tweede keer borstkanker krijgt, maar daar nauwelijks van onder de indruk is. In de loop van het boek verschijnen haar vriendin en haar zus ten tonele wat leidt tot een dramatische afloop. Niet meer over vertellen, maar gewoon lezen!

Fragment

Niet hoeven praten is een luxe na de dagen in het ziekenhuis waarin ik geen seconde met rust gelaten ben. De hele dag werd ik er beziggehouden, alsof ik voor entertainment betaalde in plaats van voor genezing. Po. Ontbijt. Koffie. De fruitronde. De wensenlijst betreffende de lunch. De lunch zelf. Weer de po. Vrijwilligsters met de boekenkar. Zelfs tot midden in de nacht ging het door. Als ik eindelijk sliep werd er een zaklantaren op mijn gezicht gericht.
“Alles goed met u? Slaap lekker.” En weg was de verpleegkundige weer, naar het volgende bed, om iemand wakker te maken die de rest van de nacht niet meer in slaap zou komen. Een samenzwering was het, al was het oogmerk onduidelijk.
“Ik wil naar huis,” heb ik twee dagen na de operatie tegen Bosman gezegd. De wond was bijna dicht, de drain naar de resultaten te oordelen nauwelijks nog nodig. “Eigenlijk wil ik u nog een dagje langer hier houden,” zei hij.
“Als u me dood wilt hebben moet u dat doen.”